Titel: Smak
Schrijver: Nick Hornby
Het gaat:
hieroverIets voor de herfstvakantie?: Jawel hoor. Als je iets makkelijks te lezen wil hebben.
Opmerkingen: Ik ben altijd wel een Nick Hornby fan geweest. High Fidelity en How to be Good, staan nog steeds in mijn geheugen gegrifd. Maar waar die boeken gingen over 30+ mannen in een identiteitscrisis, gaat dit boek over een 15 jarige skater die per ongeluk zijn vriendinnetje zwanger heeft gemaakt. Iets minder dicht bij huis dus. De schrijver geeft in dit boek blijk van een goed inlevingsvermogen, maar uiteindelijk was het me toch allemaal net iets te makkelijk. Alsof ik een boek voor de oudere jeugd aan het lezen was, zoiets als Adrian Mole of zo.
Titel: Aan Chesil Beach
Schrijver: Ian McEwan
Het gaat:
hieroverIets voor de wintersport?: Nee, niet mee wachten tot aan een vakantie, meteen lezen.
Opmerkingen: Een beschrijving van een huwelijksnacht, het moment waarop de relatie eindelijk “geconsumeerd” kan worden en dat dan in een tijd, ergens voor de sexuele revolutie. Hij heeft er zin in, zij niet. Ze snapt het niet zo, sex en vind het allemaal maar een onsmakelijk gebeuren. Typisch geval van: “misschien ben jij er nog niet helemaal aan toe”, maar praten erover, dat doet men nog niet echt in het Groot Brittanië van voor de Tweede Wereldoorlog. Dat is dus alsof je moet gaan typen met een stel wanten aan.
Dat het allemaal een grote mislukking wordt, zie je al van verre aankomen, maar wat wordt het fantastisch beschreven door deze schrijver. Elke zin is raak.
Titel: Drie Dollar
Schrijver: Elliot Perlman
Het gaat:
hieroverIets voor in de trein naar het werk?: Als je nog even snel een half uurtje extra slaap wil pakken, dan wel.
Opmerkingen: Bij het lezen van dit boek echoode regelmatig die Theo en Thea catchfrase door mijn hoofd: “Wie, wat, waar gaat het eigenlijk over?!”. Waar ik ooit heb gelezen dat dit een goed boek zou zijn weet ik niet meer, maar het feit dat er sowieso mensen zijn die enige vreugde aan dit boek beleefd hebben verbaast me ten zeerste. Toch heeft de schrijver een prijs gewonnen met dit werkje en is het zelfs verfilmd. Ik worstelde me tevergeefs naar het eind in de hoop dat het ergens nog interessant ging worden en dat terwijl ik me een tijdje geleden had voorgenomen om een boek gewoon weg te leggen als het me na vijftig pagina’s niet interesseert. Ik ga het me gewoon weer voornemen. Misschien lukt het me de volgende keer wel.
Titel: Vernon God Little
Schrijver: DBC Pierre
Het gaat:
hieroverIets voor in de tuin?: Mwah, ik ben er nog niet helemaal over uit.
Opmerkingen: Is dit een goed boek? Ik weet het nog steeds niet. Het verhaal en het taalgebruik is nogal tegendraads. Iets dat erg goed kan werken, maar op een bepaalde manier sloeg het niet aan bij mij. Waarom weet ik niet. Als een verhaal in straattaal is geschreven moet het ook een functie hebben, het moet makkelijk in het gehoor liggen en misschien op een bepaalde manier shockeren, maar ik merkte dat het er alleen maar voor zorgde dat ik me beter moest concentreren. Ik werd er door afgeleid en dat kan niet de bedoeling zijn.
Tegen het eind van het boek (spoiler alarm) als Vernon voorgeleid wordt en het er naar uit ziet dat hij ter dood veroordeeld gaat worden, wordt het verhaal interessant en genietbaar. Maar daarvoor moet je wel eerst even door de zure appel heen bijten.
Titel: Besluiteloos
Schrijver: Benjamin Kunkel
Het gaat:
hieroverIets voor s’avonds in bed?: Ja hoor. Wat mij betreft wel een aanrader.
Opmerkingen: Ik hou van boeken met een goed uitgangspunt, een leuk idee, iets waar over is nagedacht. Dat heeft “Besluiteloos”. Dwight, de hoofdpersoon uit het boek, heeft een leventje waar hij niet echt tevreden over kan zijn. Hij is gestopt met studeren, heeft een vriendin waar hij niet echt van houdt en een makkelijk helpdeskbaantje waar hij niet echt carrière mee gaat maken. Een vriend die bij hem in het studentenhuis woont stelt de diagnose voor Dwight: Abulia, chronische besluiteloosheid en daar wil hij hem van af helpen met een potje pillen. Net voordat Dwight afreist naar Zuid Amerika om daar een oude schoolvriendin te ontmoeten neemt hij ze in, in de hoop dat hij daar eindelijk een paar knopen kan gaan doorhakken. Maar het loopt allemaal wat anders dan hij verwacht.
Leuke cliffhanger heb ik hier gecreëerd he? Nu moet je het boek wel gaan lezen om te weten hoe het afloopt (of je googlet het gewoon even op het internet natuurlijk)
Titel: Hollands Welvaren
Schrijver: Joost Zwagerman
Het gaat:
hieroverIets voor tijdens “Een vandaag?”: Ligt er aan of Joost Zwagerman aan de tafel zit. In dat geval eerst even afkijken en daarna nog een paar bladzijden uit zijn boek.
Opmerkingen: Sinds Nakker en ik naar The Office kijken (Amerikaanse versie) citeren we regelmatig “Andy”. In een bepaalde aflevering van de show waar hij een bruine arm wil halen bij baas Michael valt hij hem, na een ongepaste grap, toch regelmatig bij met een welgemeend: “nailed it!”, “de spijker op z’n kop!”
Nu hoef ik niks van Joost en om hem persoonlijk een pluim in z’n reet te steken, zou ik waarschijnlijk naar een van zijn, voornamelijk door huisvrouwen bezochte lezingen moeten gaan en dat heb ik er niet voor over. Maar bij het lezen van zijn gebundelde columns over het Nederland na Pim en Theo en de verkrampte houding daarna van de gevestigde orde, had ik regelmatig zin om hardop “nailed it!” te roepen.
Chapeau, wat een scherpe analyses.
Titel: As it is in Heaven
Regisseur: Kay Pollack
Het gaat:
hieroverIets voor een regenachtige zondagmiddag?: Echt wel!
Opmerkingen: Ken je die scene uit de film “The Champ”, waar Jon Voigt als the Champ, na een bokswedstrijd ligt dood te gaan en Ricky Schroeder er naast staat te schreeuwen en huilen? Uiteindelijk kon ik daar met veel slikken naar kijken zonder in snikken uit te barsten. Dat vergde wel veel training.
Bij deze film “As it is in Heaven” lukt me dat nog niet. Ik weet het: een man mag niet huilen maar zelfs bij de tweede keer kijken (omdat K. hem nog niet had gezien) gingen de sluizen weer open en liepen de tranen me over de wangen. Wat een mooie film en wat een mooie muziek. De film doet er alles voor om je recht in je hart te raken en ik kan maar een ding zeggen: “mission accomplished”
Labels: cultuur