Wake up en smell the coffee.

Als ik eerlijk ben merk ik vaak niets van de beloftes die worden gedaan op verpakkingen van bepaalde producten. Als er: “vernieuwd!” op staat of : “nu nóg lekkerder” doe ik serieus mijn best om positief te zijn over het vernieuwde of nog lekkerdere artikel, maar eigenlijk merk ik er nooit iets van. Ik heb niet het idee dat ik langer doe met het flesje Dreft en die Mars of Snickers smaakt naar mijn mening nog steeds hetzelfde. Misschien ís er wel iets veranderd, maar het probleem is dan dat de oude versie niet meer te verkrijgen is en je het dus ook niet meer blind kan testen.
Verder merk ik eigenlijk ook nooit dat de scheerschuim voor de gevoelige huid iets anders doet dan de normale en heb ik ook nooit gemerkt dat mijn haar meer ging glanzen van shampoo voor glanzend haar. Ligt dat aan mij? Lange tijd heb ik gedacht van niet en dacht ik dat ik gewoon belazerd werd door de industrie die mijn zuurverdiende centen uit de zak wilde kloppen.
Maar tegenwoordig ben ik daar toch iets voorzichtiger in. Lange tijd heb ik namelijk ook mijn twijfels gehad over het effect van koffie. Mensen die beweerden dat ze zonder kop koffie s’ochtends maar moeilijk op gang konden komen vond ik maar aanstellers. Totdat er kortgeleden een koffieautomaat op onze afdeling geplaatst werd dat ook cappucino gaf. Voorzichtig liet ik op een middag de kruidenthee voor wat ie was en tapte een dampende kop Douwe Egberts. Wat ik niet voor mogelijk hield gebeurde. De middagdip, waardoor het na middagpauze normaal leek alsof ik anderhalf uur tot aan mijn knieën door een dikke brij moest waden, verdween in drie minuten als sneeuw voor de zon. Helder en geconcentreerd keek ik opeens naar mijn beeldscherm. Koffie hielp zowaar!
Nu nog even in plaats van dat DE automaat een Starbucks filiaal in ons ziekenhuis.
Dan worden we pas echt productief.