Elite beat agents are GO!

Af en toe probeer ik me te herinneren hoe het leven van mijn ouders er uit zag, toen ze dezelfde leeftijd als mij hadden. Anders, dat is een feit en nogal een understatement. Op zijn eenenveertigste was mijn vader gepromoveerd tot directeur van een basisschool en mijn moeder was net bevallen van haar zevende kind. Als ik mezelf in mijn gedachten eventjes in deze positie plaats (drukke kinderen tijdens het werk en nog meer drukke kinderen als je s’avonds thuis kom) voel ik een urgente behoefte om even in een zakje te gaan ademen. Hoe deden ze dat en nog belangrijker, hoe kregen ze dat voor elkaar zonder een jaarlijkse burnout?
Ook interessant is de vraag waarom deze genen, die de behoefte in de grijze massa van mijn ouders hebben aangewakkerd om tot zeven maal toe nageslacht op deze aardbol te zetten, bij mij tot nu toe geschitterd hebben door totale afwezigheid? Slaat dat een generatie over? Aan mijn broer en zussen te zien niet.
26 Mei 1979, de dag van vandaag, maar dan negenentwintig jaar geleden toen mijn vader 41 was kwam hij waarschijnlijk om half 6 thuis na een drukke werkdag, gaf mijn moeder een kus en schoof aan tafel voor aardappels, bietjes en een speklapje. Tijdens het eten discussieerde hij met mij en mijn oudere zus over de vraag waarom we eigenlijk niet naar de bioscoop mochten, luisterde nog even naar het gekibbel van de twee jongere kinderen bij de afwas en ging daarna naar zijn slaapkamer, om even voor een uurtje zijn ogen dicht te doen, want om 8 uur wilde hij nog even naar school, om wat voor te bereiden voor de volgende dag. Half twaalf was ie dan weer thuis. Precies op tijd om tussen de lakens te schuiven.
26 Mei 2008. Ik ben ook 41 en ben de hele dag vrij geweest dankzij mijn 36 urige werkweek. Natuurlijk heb ik vandaag niet stil gezeten. Heb lekker door het huis gekeuteld. Beetje schoongemaakt, muziekje geluisterd en op het eind van de dag een half uurtje door het bos gerend. Nu schrijf ik nog even een stukje en wat ik daarna ga doen weet ik nog niet precies. Een klein welness moment in het bubbelbad of toch nog even een potje Elite Beat Agents? (Een belachelijk Nintendo Ds spel van K. met de verslavende werking van een crackpijp)
Verzaak ik mijn plicht? Loop ik de kantjes er van af? Had ik mijn genen door moeten geven aan een volgende generatie. Had mijn voetafdruk die ik achterlaat in dit leven dieper moeten zijn?
Volgende week maar eens kijken op de open dag van een deeltijdopleiding. Voor een nieuwe dosis zingeving aan mijn leven. (Of zoiets)