50 channels...

Sinds kort hebben we het op ons werk: internetradio!
Nakker was zo slim geweest om zijn oude luidspreker boxjes mee naar het werk te nemen. Dat, gecombineerd met het feit dat I.T.-collega H. beweerde dat we op de nieuwe zwarte terminal kastjes prima internet radio zouden moeten kunnen ontvangen, zorgde er voor dat we besloten dat we ons audio gewijs maar eens moesten upgraden naar de eenentwintigste eeuw.
Enig geklungel met kabeltjes later klonk er inderdaad het heldere geluid van digitale radio door de boxen. Verbazing alom en een lichte euforie maakte zich van ons meester. Een gevoel dat meteen weer wat getemperd werd toen het duidelijk werd dat mijn activiteiten op de computer, zoals hard werken, duidelijk invloed hadden op de weergave van het geluid. Elke keer als ik een bewerking uitvoerde in het onvolprezen SAP systeem leek het alsof het hart van de radio even oversloeg. Alsof de betreffende zanger of zangeres even last had van de hik.
Nu bleek dat ik vaker hard werkte dan ik zelf dacht. Op een gegeven moment zat het tempo er zo in dat collega M. me verzocht daar even mee op te houden, met dat hard werken. Het verpestte de ontvangst nogal.
Naast het haperende geluid was er nog een ander probleem. Het aanbod van zenders was opeens zo overweldigend, dat we moeilijk een keuze konden maken. Gingen we voor de gebruikelijke kanalen, radio 3, 538, of Q? Of gingen we voor een meer gespecialiseerd kanaal, radio 10 Eighties hits, Arrow Jazz, of City FM voor al uw favoriete classic rock nummers? Of moesten we maar een schema opstellen, een soort menu dat we per dagdeel zouden kunnen vaststellen?
Na een weekje luisteren naar verschillende zenders viel het eigenlijk op dat het bij de meeste kanalen vooral om de hits gaat. Uitgekauwde liedjes, recent of uit het verleden waar dankzij teveel draaien geen smaak meer aan zit. Wanneer komt er eens een zender waar een leuk, interessant en geïnspireerd persoon met verstand van muziek nou gewoon eens draait wat hij of zij zelf leuk vind? Een radiostation waar je eens een keer wat nieuws hoort. Een beetje zoals Hans Dulfer vroeger s’nachts na twaalven wel eens deed voor de VPRO radio. Radio die er niet in de eerste plaats op is gericht om platen te verkopen.
Ik kreeg nu wel heel erg het gevoel dat Bruce Springsteen ooit eens treffend verwoordde: “50 channels en nothing on”.