Uitgeprikt

“Better the devil you know than the devil you don’t know” luidt het welbekende oud Hollandse spreekwoord. Nu lijken er inderdaad een hoop nietsontziende duivels aan het werk in leidinggevende functies. Dat verzin ik niet, daar is zelfs onderzoek naar gedaan. Twintig procent van de managers zou zelfs dringend op zoek moeten gaan naar een psychiater. Meestal doen ze dat niet maar vallen in plaats daarvan zonder enig last van hun geweten hun personeel lastig. Doen moeilijk over de vrijheden die het voetvolk zich permitteert, zoals loonpauzes of het gebruik van het internet voor privé doeleinden, maar rijden zelf in een dikke auto van de zaak die ze niet nodig hebben en dat zijn dan nog de minst erge.
De gehoornde vriend die sinds een jaar of zeven de scepter over onze afdeling zwaait valt dan eigenlijk best mee. Okay, hij prikt af en toe met zijn drietand, maar eigenlijk alleen naar boven en dat doet ie dan voornamelijk om zijn weloverwogen standpunten kracht bij te zetten. Als mensen hem niet geloven als ie zegt dat er toch echt nog miljoenen valt te bezuinigen in onze organisatie, of als ze gewoon niet mee willen werken omdat hun eigen afdeling gewoon een hogere prioriteit heeft dan de organisatie in zijn geheel.
Een aantal weken geleden kondigde hij dan ook aan dat ie uitgeprikt was. In het begin had ie er nog wel lol aan gehad en kon ie er best wel van genieten als ie de vork weer eens diep in het vlees had gezet. Want een anarchist, dat was ie toch wel een beetje. Met de kont tegen de krib voelde hij zich in zijn element, maar alleen omdat hij er van overtuigd was dat we er uiteindelijk allemaal van zouden kunnen profiteren. Goed inkopen, geld verdienen voor de organisatie, dat was toch waar ie voor was aangenomen en de rest van het bedrijf zou toch wel eens een keer wakker worden van die vork in hun kont?
Maar zo leek het allemaal niet te werken. Niemand werd wakker, de meesten sliepen lekker verder en af en toe werd er zelfs eentje boos als ie geprikt werd. Dus hing hij een paar weken geleden zijn drietand maar aan de wilgen en dat is jammer. Vooral voor ons, het voetvolk, dat zich bezig houdt met het operationele proces. Want wie krijgen we er straks voor terug? Okay, hij had natuurlijk best zijn foutjes. Zo drukte hij wel eens (of eigenlijk altijd) zijn snor als er gespeecht moest worden en vertelde hij wel eens een sterk verhaal voor de tweede keer, maar daarnaast was ie ook echt de people manager die hij wilde zijn. Luisteren deed hij zonder aanzien des persoons en dat merkte je vooral bij de koffie, of de vrijdagmiddag borrel. Waar anderen nog wel eens alleen luisteren naar de hoogste in rang, had hij aandacht voor iedereen, van inkoper tot schoonmaker. Gaat de volgende duivel dat ook doen? Of is dat zo’n alpha mannetje dat naar boven likt en naar beneden prikt? Gaat deze persoon zich straks bemoeien met onze roosters, onze werktijden en onze koffiepauzes?
Laten we hopen van niet.