Plus is minder

Zaterdagochtend betekent langzaam wakker worden, naar beneden voor een licht ontbijt en langzaam aan een beetje na gaan denken over de boodschappen.
Klinkt burgerlijk en saai en dat is het ook. Laten we er geen doekjes om winden, ik ben eenenveertig jaar, huizenbezitter en ik heb laatst zelfs naar mijn pensioen papieren gekeken. Spontane fratsen laat ik op dit moment wel aan de jeugd over.
Op deze leeftijd hecht ik meer aan een goed geoliede routine voor het weekend en daar hoort een fatsoenlijke supermarkt bij.
Hebben we die in deze buurt? De C1000, toch bij uitstek de winkel zonder fratsen zit het dichtste bij en maakt deel uit van een kleine groep winkels, die verder bestaat uit een snackbar, een afhaalchinees en een videotheek.
Het frisgewassen gevoel dat ik kreeg bij de winkelpromenade in onze oude Vinexwijk is hier ver te zoeken. Dit winkelcentrumpje lijkt meer op een ondermaatse puber die na enkele verwoede pogingen om de huid te reinigen met Clearasyl de acne toch niet helemaal kwijt weet te raken. Maar goed, het is dichtbij dus bezochten we de afgelopen week al enkele malen de C1000. Een echt goede indruk kreeg ik niet. Naast het feit dat deze supermarkt zich nou niet bepaald onderscheidt met een uitgebreid assortiment gaan de, iets te zwaar opgemaakte caissieres ook nog eens gekleed in een vreemd gekleurd uniform. Bruin met oranje of zo. Iets dat me in ieder geval heel erg aan de jaren zeventig doet denken.
Daarom besloot ik mijn geluk maar eens te beproeven in het grotere winkelcentrum, een kilometertje verderop. Daar zat zowaar een Albert Heyn. Maar wel een in een noodgebouw, vanwege een verbouwing. Dat was nou weer jammer, want winkelen in een noodgebouw heeft iets triests. Alsof je in een campingwinkel loopt te shoppen. Gelukkig was er ook nog iets nieuws: de Plus! Een grootgrutter waar ik altijd wel benieuwd naar was. Op een bepaalde manier verwachtte ik dat het een beetje als de Jumbo zou zijn. Goed gesorteerd en goedkoop.
Niets was minder waar. De Plus heeft gewoon geen smoel. Als je naar de Aldi gaat weet je dat je daar goedkope Duitse spullen kan kopen, waar je op zich niets van verwacht, maar die verbazend vaak erg blijken mee te vallen. Bij de Albert Heyn krijg je luxe gecombineerd met goedkope, maar uitstekend smakende cola light (van de Euroshopper, probeer maar). Zelfs de Edah (r.i.p.) had nog iets bijzonders. (lekkere cruesli). De Plus daarentegen had niks. Het was een laffe hap. Mijn gevoelens voor deze supermarkt lieten zich het best omschrijven met een uitdrukking die K. nog wel eens bezigt; ik was “underwhelmed”.
Weinig huismerk producten, bijna niets biologisch en om drie uur s’middags hadden ze zelfs geen vers stokbrood meer! Onvergeeflijk. Voor het volgende weekend moet ik dus wat anders verzinnen. De Plus heeft het niet. Alhoewel…bij het afrekenen had de kassajuffrouw nog één vraag. Een onverwachte. Eentje die het vlammetje van een vergeten Panini verslaving bijna weer aanwakkerde: “Wilt u misschien voetbalplaatjes?”.
Toch maar terug gaan volgende week?