woensdag, februari 20, 2008

Op tijd

Na 8 jaar samenwonen ben ik veel wijzer geworden over de vrouw in het algemeen en meer specifiek; hoe ze bijvoorbeeld met problemen om gaat. Waar de man oplossingsgericht is, gedraagt de vrouw zich als een koe met vier magen (no offense). Ze kauwt een half uurtje op het betreffende probleem, klaagt er wat over, legt uit hoe het zou zijn als het euvel vermeden had kunnen worden en geeft daarbij waardevolle tips hoe jij als man bepaalde dingen anders had kunnen doen. Na een half uurtje, als de rust is weder gekeerd boert ze het onder de afwas weer even op, om het vervolgens weer een half uurtje tussen de kiezen te vermalen. Als ik zo om me heen kijk, is K. daarin niet veel anders dan andere vrouwen. Haar favoriete onderwerp is tegenwoordig trouwens de nieuwe Betonlook vloer, hoe we hem mooi moeten houden en vooral wat ik er dan níet mee moet doen (met blote voeten op lopen, of met schoenen. Sokken mag nog net) Verder mag er geen water op de vloer komen en breekt ze al weken haar hoofd over hoe ze de vloer straks moet schoonmaken. (Harde borstel, zachte borstel, Glassex of de speciale Betonlook vloer substantie, die we bij dit vervelende bedrijf voor 50 euro kunnen aanschaffen).
Ben ik veel anders? Ik dacht eigenlijk van wel. Ik had het idee van mezelf dat ik problemen meteen bij kop en kont pak, om ze vervolgens zo snel mogelijk op te lossen. Niets is minder waar. Al dagen lang rijd ik van huis naar mijn werk zonder dat ik enig idee heb hoe laat het is. Ben ik op tijd, of al veel te laat? De kop en kont oplossing zou zijn om een horloge te kopen, maar ergens in mijn vroege puberteit heb ik al besloten dat ik geen horloge type ben. De zweterige bandjes met als gevolg een vervelende rode uitslag op mijn linkerpols zorgden er voor dat mijn eerste exemplaar al gauw op mijn nachtkastje bleef liggen. Een latere poging met een stalen horloge band was al evenmin succesvol. De ijzeren schakels hadden zo’n epilerend effect op mijn harige Esau armen, dat ik af en toe als een Gil de la Tourette patient zonder zichtbare reden om me heen stond te schreeuwen. Een horloge leek voor dus mij geen goed idee.
Maar zonder zo’n uurwerk om mijn pols heb ik nu buiten dus wel een probleem. Zeker als ik s’ochtends, op weg naar mijn werk in alle haast niet meer precies weet hoe laat ik vertrokken ben. Hard fietsen lijkt dan de enige remedie. Gelukkig kom ik onderweg een aantal klokken tegen. De wijzerplaat van de eerste stelt me altijd gerust. Die probeert me namelijk altijd te laten geloven dat het vijf minuten vroeger is dan ik dacht. Dus minder ik mijn vaart en fiets rustig verder totdat een halve kilometer verder de klok van de juwelier me weer in de stress doet schieten. Volgens dat uurwerk is het namelijk opeens tien minuten later. In de eindsprint die ik dan noodgedwongen inzet, zie ik uiteindelijk op de laatste klok dat ik gewoon op tijd ben. Badend in het zweet stap ik dus elke morgen, na een vreemde interval training, de lift in, naar boven.
Toch maar een horloge kopen? Ach nee. Die interval trainingen, zijn die niet juist heel gezond voor je?

Labels:

5 Comments:

  • Ik hoorde eens van iemand dat het zo relaxed is om geen horloge te hebben; dat je overal gewoon zo lang over kan doen als je gevoel zegt. Dus dat je je niet laat opjagen door een klok.

    Ik zie dat dat bij jou niet zo werkt en bij mij ook niet. In mijn hoofd is het altijd al veel later en kom ik al zwetend en puffend tien minuten te vroeg bij mijn trein aan...

    By Anonymous Anoniem, at 21 februari, 2008  

  • Hm. Ik krijg wel een idee hoe jij met problemen omgaat. Net als de meeste mannen verplaats je ze gewoon naar een plek waar ze je beter uitkomen. Eigenlijk is het probleem de Betonlook vloer...maar omdat dat veel te ingewikkeld wordt, praat je maar snel verder over je horloge. Dáár trappen wij vrouwen natuurlijk niet in. Wij nemen een pauze...en starten dan opnieuw met dát waar we gezamenlijk iets mee moeten.

    Ok,ok...nu zonder liegen...dan starten we opnieuw met praten over dát wat de man maar op moet zien te lossen ;-)

    By Anonymous Anoniem, at 21 februari, 2008  

  • @Cat: Haha. Goed dat je het voor de vrouwen op neemt. Zal K. goed doen, die noemde me al een "male chauvinist" nadat ik de vrouw had vergeleken met een koe met vier magen.

    By Blogger ary, at 21 februari, 2008  

  • Het doet me deugd, om te horen dat ook K. zich passend weren kan ;-)

    By Anonymous Anoniem, at 21 februari, 2008  

  • Tjonge ! een feest van herkenning !Alle vrouwen zijn echt hetzelfde! Tis toch niet normaal Tis eerdee abnormaal. Tis niet te gleuve!!!!!

    By Anonymous Anoniem, at 21 februari, 2008  

Een reactie posten

<< Home


 

 Subscribe in a reader