Le Scaphandre et le Papillon

Het is weer zover: Oscar night. Straks moet ik nog even het stemformulier invullen dat K. al dagen geleden voor ons heeft uitgeprint op haar werk. Dat doet ze altijd met veel enthousiasme. De reden daarvoor is niet moeilijk te raden. Jaar na jaar word ik namelijk meedogenloos door haar in de pan gehakt. Iets waar ze altijd met volle teugen geniet en waar ze zich nu waarschijnlijk al weer op verheugt. Geen idee hoe ze dat doet overigens. Maar elke keer heeft ze weer in meer categorieën de juiste film of acteur aangekruist. Waarschijnlijk leest ze meer Amerikaanse tijdschriften dan ik, maar hoe ze dan beter kan raden wie er als beste uit de bus komt bij “Best Cinematography, of Best Costume Design”, ik zou het niet weten. Ook het raden van de beste film, beste acteurs en actrices is geen koekje/eitje aangezien meeste films nog niet eens uitgekomen zijn in Nederland, laat staan dat ze hier de videotheek hebben gehaald. Het voorspellen van de uitslag is dus geen kwestie van kennis, maar meer van een zesde zintuig. Misschien dat K. dus een goede kandidaat zou zijn voor de uitverkiezing van de nieuwe Uri Geller, of voor dat nieuwe programma van de sympathieke en tegelijkertijd onuitstaanbare corpsbal Beau.
Toch was er in ieder geval 1 uitverkoren film die al wel in de schappen stond bij Filmclub en dat was Le Scaphandre et le Papillon, een indrukwekkende film over een (blijkbaar) bekende hoofdredacteur van Elle die na een beroerte alleen nog maar kan communiceren via zijn linkeroog (1 keer knipperen is ja, 2 keer knipperen is nee) en het zo voor elkaar weet te krijgen om nog een heel boek te schrijven. Klinkt als de woensdagavond film van de week, maar dat is het beslist niet. Een groot gedeelte van de film wordt als het ware vanuit zijn handicap geschoten. Alsof jezelf gevangen zit in zijn lichaam en je alleen maar zijn linkeroog kan kijken. Dat ik na driekwart van de film een kwartiertje in slaap sukkelde had dan ook meer te maken met de hectische week op mijn werk dan met de kwaliteit van de film.
Ik weet nu in ieder geval wat ik ga invullen bij “Beste Regie”.