Kralen en spiegeltjes

Tja, die net ontdekte indianenstam, ergens in het Amazonegebied, diep in de regenwouden en de ontzetting als de betreffende inboorlingen worden geconfronteerd worden met de moderne techniek van de eenentwintigste eeuw. We hebben die documentaires allemaal wel eens op t.v. gezien. De reactie, alsof ze door een slang gebeten worden, als ze voor het eerst in een spiegel kijken, of als ze worden geconfronteerd worden met een elektronisch apparaat in werking. Ik begreep het afgelopen week opeens, toen ik (mister Butterfingers) mijn tandenborstel op de grond liet vallen en het ding begon te trillen alsof het door de duivel bezeten was. Ik sprong verschrikt achteruit. Wat was er hier aan de hand? Ik had het vorig jaar nog als gewonnen prijs in de brievenbus gekregen, tezamen met een paar tubes Oral B. tandpasta, die smaakten alsof ze jaren geleden ergens achter het IJzeren Gordijn waren gefabriceerd. Was het wel zuivere koffie? Het bleek een staaltje dentale techniek van de eenentwintigste eeuw te zijn. De vibraties, veroorzaakt door een slim verstop batterijtje, moesten er voor zorgen dat mijn bijtspijkers nog schoner zouden worden. Dat verklaarde ook meteen het plusje en het minnetje op de steel van de tandenborstel. Als ik een kind had gehad, zou het waarschijnlijk een hartgrondig: “Duh!” hebben laten horen.
Opa wordt oud.