Harmonie

In de middagpauze, toen Bureaumaatje en ik even een frisse neus ging halen voelde ik me opeens uit balans. Niet emotioneel, maar op een soort Feng Shui achtige manier. Ik voelde me niet helemaal in harmonie met de omgeving en wist even niet waar dat aan lag.
Halverwege het kerkbrugje wist ik het opeens. Ik liep aan de rechterkant en Bureaumaatje liep links. Het ongemakkelijke gevoel waarmee dit gepaard ging was niet te negeren. Het was alsof er een vlieg om mijn hoofd cirkelde of een steentje in mijn schoen zat. Iets dat redelijk makkelijk te verhelpen valt, maar waar je dan toch de hele tijd mee doorwandelt.
Dus vroeg ik Bureaumaatje maar even om aan de andere kant te lopen, iets wat bij hem een lichte achterdocht wekte. “We hoeven toch niet hand in hand te lopen?”, zei hij. Ik stelde hem gerust, ook al was dat waarschijnlijk wel de reden waarom ik ooit ben begonnen met links lopen, omdat ik K. dan aan mijn rechterhand kan hebben.
Als die gewoonte er eenmaal ingebakken zit, merk ik dat je hem maar weer moeilijk kwijt raakt. Zo slaap ik altijd rechts, fiets ik links en als iemand zich daar niet aan houdt, zorg ik er zelf voor dat de zaak weer Feng Shui wordt , waarbij “Feng Shui” natuurlijk gewoon een mooi woord is voor “dwangneurose”.