Beperkt houdbaar

Onderuit op de bank en met de laptop op de knieën keek ik ook maar even naar de documentaire "Beperkt houdbaar” van Sunny Bergman. Mijn chef/baas/leidinggevende had het programma ook gezien en sprak er afgelopen vrijdag zijn verbazing over uit dat er eigenlijk geen enkele glossy coverfoto meer is die niet door de Photoshop mangel is gehaald en dat we stelselmatig met een gemanipuleerde werkelijkheid worden geconfronteerd. Ook bij Bee op haar werk was deze documentaire onderwerp van gesprek. Ik had dus blijkbaar wat gemist.
Nu heb ik ooit eens een cursus Photoshop gedaan en weet zo ongeveer wel wat je met dit programma kan doen, maar dat foto’s in tijdschriften zo massaal gemanipuleerd worden, om ons op te zadelen met een irreëel schoonheidsideaal, dat voor de meesten onder ons niet te verwezelijken is, was toch wel even shockerend om te zien. De plastic chirurg die de documentairemaakster na grondig onderzoek kwalificeerde als “kandidaat” voor diverse ingrepen, deed niet onder voor de geldbeluste plastic chirurgen, zoals die bijvoorbeeld worden neergezet in een serie als Nip/Tuck. (Vanaf deze week weer te zien op de publieke zender). Bij het zien van deze serie op DVD had ik nog het idee dat het beeld van de plastic chirurg wel een beetje dik werd aangezet, maar na het zien van deze documentaire bleek de docu-docter qua gedrag en instelling wel erg veel te lijken op Christian Troy.
Nu vraag ik me bij het zien van dit soort documentaires altijd af wat er door ons, eenvoudige stervelingen, gedaan kan worden om het tij te keren. Enige actie van het bedrijfsleven, de mode en cosmetica branche of de modetijdschriften hoeven we hierbij namelijk niet te verwachten.
Gelukkig had collega blogger Maeb wel wat goede tips. Ik houd wel van ludieke acties als deze en deze. Als je echt boos bent helpt Sunny je zelfs nog met juridische actie tegen de cosmetica industrie. Wat wil je nog meer?