Met de Fiat Panda.....
Zo’n twintig jaar na dato moest ik even uittesten of je vandaag de dag nog steeds iedereen uitlacht met een Fiat Panda. Daarom huurde ik de nieuwste versie van dit type auto bij een verhuurbedrijf met de naam Sixt. Die beloofde me via hun site dat het pluizige beertje maandagochtend om 9 uur bij de firma Boels klaar zou staan. Belofte maakt schuld. Iets waar ze zich bij het bedrijf niets van aantrokken want, lieten ze die ochtend per telefoon weten, 9 uur gingen ze niet redden (had ik maar niet net voor het weekend moeten reserveren). s’Middags lukte wel, dus stond ik op de afgesproken tijd bij het bedrijf (Boels) dat zegt bijna alles te verhuren. Nog steeds had ik niet het gevoel dat er veel te lachen viel. Zeker niet toen ik ook nog eens drie kwartier moest wachten op het veredelde koekblik. Mijn mondhoeken zakten in een hoek van 90 graden naar beneden.Eenmaal op weg naar Ikea kreeg ik er weer een beetje lol in. Het gouden kalfje liep als een zonnetje en tevreden zoefde ik over de snelweg. Een glimlach brak door op mijn gezicht.
Na het kastjes kopen bij de Zweedse møbelboer kwamen we voor de ultieme uitdaging te staan. Werd het, met 6 gigantische dozen en talloze Ikea frøtsels lachen of huilen? Ik zag het somber in, want de auto leek toch vrij klein, maar na enig duw en trekwerk ontwikkelde mijn aanvankelijk zenuwachtig gegiechel zich tot een bulderend lachsalvo. Deze uit zijn krachten gegroeide dinky toy bleek toch meer ruimte te bevatten dan ik aanvankelijk dacht. Alles paste er in!
Nog nahikkend van de lach begon ik samen met K. (die, toegegeven, op dat moment nog minder beenruimte had dan in een chartervlucht naar Gran Canaria) aan de terugreis.
Halverwege de rit, ten hoogte van Epe vloog er een steentje in de voorruit. Iets waar de voorruit niet tegen bestand leek, getuige de ster die zich tijdens de rest van de trip ontwikkelde tot een grote scheur.
De schade die, ondanks de afkoopregeling, toch nog 200 euro bedroeg mochten we zelf betalen. De enige die ik nog hoorde lachen was Sixt.
posted by ary at
21:10
9 Comments:
hahahaha, vind het wel heel stoer dat je het aan hebt gedurfd.....
By
Anoniem, at 18 maart, 2008
Nah, wat een stelletje losers daar bij Sixt. Kennen ze daar niet zoiets als 'verzekering'. Tsss...dit riekt naar LIST. En BEDROG. In hoofdletters ja. Donders.
By
Anoniem, at 18 maart, 2008
Op de aller eerste rit met onze nieuwe Opel Zafira, vorige week, kregen we een steentje op de A9 tegen onze voorruit. Idd een ster. GVD!
By
PS, at 18 maart, 2008
Wat een afschuwelijk verhaal! Wij rijden al jaren in onze Starlet uit 1994 en hebben er nog nooit (klop klop) problemen mee gehad.
Nou ja, behalve die acht keer dat we de zijkant langs het muurtje van ons schuurtje lieten schuren (snap ik meteen ook waarom ze zo'n ding 'schuurtje' noemen) en die keer dat we met 'n klapband langs de zuid-Duitse autoweg stonden.
By
Anoniem, at 19 maart, 2008
Belachelijk dat je moest betalen voor de ruit. Volgens mij hebben ze je genaaid.
By
Anoniem, at 19 maart, 2008
@tafel13.: De toyota Starslet 1.3 staat bekend als technisch een van de beste auto's ooit.. Alleen hij zal wat roesten inmiddels ? Je boft maar met zo'n schot in de de roos ! lucky aanschaf !
By
Anoniem, at 20 maart, 2008
Ik vind het ook maar een vaag verhaal, erg lullig, zo worden die frötsels van Ikea alsnog heel duur (en waar zit de o met streepje doorheen vraag ik me nu af).
By
Anoniem, at 20 maart, 2008
Had je het eigen risico niet afgekocht dan?
Bij mijn weten valt steenslagschade aan de ruit gewoon onder de verzekering, hoor. Die 200euro was vast het eigen risico. Dat kun je voor een habbekrats afkopen en dat zou ik dus altijd doen.
By
Mariska Schok, at 23 maart, 2008
@ Mariska: Bij de firma Sixt niet hoor, daar kan je het eigen risico maar tot 200 euro afkopen. Of ik moet me heel erg vergissen.
By
ary, at 25 maart, 2008
Een reactie posten
<< Home