Stadsbus

Getuige van de intocht van Sinterklaas (een oud Hollands volksfeest dat ik mijn schoonmoeder niet wilde onthouden) realiseerde ik me opeens goed hoe de verhoudingen lagen. De Sint, waarschijnlijk toch een van de rijkste mannen van Europa (hoe kan hij anders jaarlijks een heel volk van cadeaus voorzien) beschikt over een prive stoomboot en verplaatst zich op het land bij voorkeur op een wit paard. Doe maar duur! Zelfs zijn beschoensmeerde knechten blijken af en toe te beschikken over hypermoderne vervoersmiddelen. Zo zag ik er vanochtend eentje op een jetski over de Zwolse grachten scheuren.
Wij, daarentegen, moeten met de bus. Een vervoersmiddel dat, buiten de chauffeur, collega A. als vaste passagier lijkt te hebben. Voor de tweede keer achter elkaar kwam ik hem vandaag in de bus tegen, dit keer vergezeld van zijn vriendin (en mijn naaste collega) Rockchick B. Stapt A. ooit wel eens uit, of rijdt hij gewoon dagelijks rondjes met de bus, vroeg ik me even af, maar verwees deze optie maar meteen naar het rijk der fabelen, want zo leuk is het niet in de bus. Mijn enthousiasme van een paar weken geleden over dit transportmiddel werd vandaag namelijk danig getemperd. Op de weg naar de stad ging het al fout. De chauffeur vond het niet nodig zijn passagiers tijdig te informeren over het feit dat de binnenstad was afgesloten en dat hij daarom maar een paar cruciale haltes oversloeg, waarop een lichte paniek uitbrak onder de jonge ouders, die hun als Piet verklede kroost zo graag aan de Turkse bisschop wilden voorstellen. Zouden ze nog wel op tijd komen, nu ze aan de andere kant van de gracht werden uitgezet?
Ook op de terugweg blonk de firma Conexxion niet uit in klantgerichtheid. Zo liet de chauffeur ons, na een kwartier wachten gewoon staan bij de bushalte. Terwijl hij met de bus, die lang niet vol zat voorbij scheurde maakte hij een onduidelijk gebaar. Iets wat te intepreteren viel als: “Sorry, maar neem de volgende maar” of als “Help ik kan niet stoppen!”. Iets wat na de film Speed niet meer zo ondenkbaar leek. Moest ik de politie waarschuwen, of Keanu Reeves misschien? Die had tenminste ervaring met dit soort akkefietjes. We besloten toch maar te wachten op de volgende bus. Na nog eens vijftien minuten stopte er een exemplaar waar de gangpaden zorgvuldig waren volgepropt met inklapbare kinderwagens die voor het gemakt maar niet opgevouwen waren en waarom zou je die moeite ook nemen? Die schoonmoeders van zestig plus, die klimmen er maar gewoon overheen hoor!
Je zou, na zo’n dagje stadbus bijna weer een auto gaan kopen.