Carpet-Wrong

Ben je zo aardig om zo’n tapijtlegger een kopje koffie aan te bieden, gaat ie toch nog zeuren. Over het feit dat ik eigenlijk zelf eigenlijk het oude tapijt had moeten verwijderen.
Nu had ik dat natuurlijk best kunnen doen, want het was alleen maar de overloop waar een paar weken geleden een zondvloed van spoelwater overheen was gestroomd, maar dan moet zo’n Tapijtboer dat natuurlijk wel even van te voren aangeven.
Net als het feit dat ik bij afloop cash moet betalen. Was ik net gewend aan die fijne mobiele pinmachines die dit soort mensen vaak bij zich hebben, verlangt meneer dat ik de vijfhonderd euries maar even cash betaal. Kan ik dus nog even snel op de fiets naar de flappentap. Meneer wacht wel even. Zou deze man wel te vertrouwen zijn? Straks maar even controleren of hij onze Nintendo DS-sen niet stiekum in zijn zak heeft gestopt.
Terug thuis zie ik hem al staan voor het raam. Met zijn handen in zijn zakken staart hij naar het gras en pakt zijn rustmomentje. Na een opmerking over de bloemen in de tuin laat hij me de afleverbon tekenen en zegt nog even tussen neus en lippen door dat de kleur van het nieuwe stukje tapijt wel iets afwijkt. Ik denk nog: “Dat zal wel meevallen”, maar bij inspectie zie ik, naast een hele hoop rotzooi die hij bij wijze van straf heeft achtergelaten, dat de nieuwe berber vloerbedekking afsteekt bij het oude als Paul McCartney bij Stevie Wonder. Ebony en Ivory. Carpet Right mompelt bij navraag iets over verschillende kleurbaden en vindt dat ik maar even moet langskomen met een stukje oud en nieuw tapijt. Tien kilometers op de fiets naar Zwolle Zuid. Lekkere lui daar.