Kostbaar vinyl

Wat moet je als je bijna 41 jarige bent en je belandt met een aanzienlijke stapel elpees in de eenentwintigste eeuw? Een tijdperk waarin de Sony walkman geen cassette speler meer is maar een minuscuul MP3 spelertje waarvoor je liedjes moet downloaden. Het zorgvuldig verzamelde vinyl lijkt met deze geluidsdragers voorgoed buitenspel gezet. Of toch niet? De firma ION lijkt medelijden te hebben met oudere jongeren als ik en brengt een platenspeler met USB aansluiting op de markt. Zo gezeurd en zo eentje voor mijn verjaardag gekregen. Een heuglijk feit dat pas over acht dagen plaatsvindt maar dat ik dit jaar alleen met mijn nieuwe USB platenspeler ga vieren. Ik sluit me op met mijn nieuwe speledingetje en ga een hele dag door mijn platenverzameling bladeren op zoek naar liedjes die de tand des tijds hebben doorstaan en die ik mooi kan omzetten naar MP 3-tjes.
Vanavond vond ik al zo’n pareltje terug. Een plaat van de groep Squeeze. In de jaren 80 beroemd geworden met “Cool for Cats”, een nummer dat bij mij het ene oor in ging en het andere oor weer uit. Deze groep had niet bepaald de X-faktor, vond ik destijds en plakte er meteen het etiket: “te vermijden niets-aan-de-hand-muziek” op. Totdat ze uitkwamen met “Cosi Fan Tutti Frutti”, een plaat die ondanks de melige titel (want verwijzend naar deze opera) vol stond met nummers die de huid op de bovenkant van mijn armen deed veranderden in het vel van een kip. Dit was een plaat zonder slechte nummers. Alle dertien goed! Dat zoiets bestond! Het kon niet anders dan dat dit meesterwerk binnen zou komen op nummer 1 in de hitlijsten en minstens dubbel platina zou halen, maar blijkbaar kon niet iedereen de melodramatische bombast waarderen, die er bij mij inging als een preek in een ouderling. De groep zakte af naar de vergetelheid, terwijl de songwriters van de band, Tilbrook en Difford aanvankelijk nog werden gezien als New Wave’s antwoord op de Beatles.
Gelukkig kan ik er nu, met behulp van mijn ION, weer van genieten en drijf ik onwillekeurig met de gedachten weer af naar de Sociale Academie tijd met z’n vaardigheidsoefeningen in een hutje op de hei, die meer weer weg hadden van ellenlange therapie sessies waar geen eind aan kwam. Het opgerakelde leed moest vervolgens dezelfde avond nog worden weggespoeld met grote glazen Beerenburg. Squeeze was erbij.
"Ach, wat word ik toch een sentimentele oude zak", denk ik en blader vervolgens nog wat verder op zoek naar een andere parel.