Drie tenoren

Haha, lachen die aflevering van Seinfeld, waarin Elaine een handtekening probeert te versieren van een van de “Three tenors”. Niet Pavarotti, niet Placido Domingo, maar die andere.
Elaine kan niet meer op z’n naam komen, maar weet haar poster toch te laten signeren door dinges.

Moe van alle consternatie die het kopen van een huis met zich meebrengt kijken we naar onze favoriete sitcom, op DVD natuurlijk, want t.v. is nog steeds taboe (nog elf dagen “extra groene maand”, we tellen af). Gebruiken wat je al hebt , in dit geval dozen met onbekeken DVD’s in de kast, is daarentegen okay.
Rond elf uur kruipen we ietsje meer ontspannen ons bed in, stellen de wekkerradio in en doen onze leeslampjes uit. Na tien minuten staren naar het plafond verbreek ik de stilte: “Shit! Ik kan niet op z’n naam komen”. “Ik ook niet!”, zegt K. die ook uit haar slaap wordt gehouden door dezelfde vraag. “Begon het niet met een S?” probeer ik en pijnig mijn hersens nog iets harder.
“Geen idee”, zegt K. Na vijf minuten houdt ze het niet meer uit en stapt haar bed uit, op weg naar de computer.
Wat zouden we zijn zonder het internet? (Waarschijnlijk in bed, starend naar het plafond)

Weet jij hem nog, de naam van die derde tenor?
Hint: Het begint met een C.