Butterball

Thanksgiving wordt dit jaar in huiselijke kring gevierd met de familie en die bestaat dit jaar niet alleen uit K. en ik, maar ook uit mijn schoonmoeder die we vandaag afhaalden op Schiphol. Ze kwam trouwens niet alleen. In een van haar koffers had ze namelijk een bevroren kalkoen meegenomen en niet zo’n kleintje, zoals die hier in Nederland verkocht worden, maar eentje van het formaat van een kleine peuter. Bij het zien van zo’n groot stuk gevogelte vroeg ik me in eerste instantie af wat voor chemicaliën en hormonen er voor nodig waren om onze gevederde vriend te doen uitgroeien tot Arnold Schwarzenegger formaat. In tweede instantie was ik ook erg verbaasd waarom zo’n stuk vlees niet werd onderschept bij de douane. Maar blijkbaar mag dit gewoon.
K. had me weken geleden al verzekerd dat het invoeren van de klomp kalkoen geen probleem zou zijn. Ze had het online opgezocht en had nergens gevonden dat het verboden was. Daarbij had het ding 3 dagen nodig om te ontdooien, dus zou het Nederland ook nog eens netjes in bevroren staat bereiken. Het was dus allemaal “under control”. Vreemd toch dat stukken kaas en bloembollen driedubbel worden gesealed en gecheckt voordat ze de grens over mogen, maar dat hele kadavers in je koffer geen probleem zijn.
Niet dat ik er mee zit want ik ga komende donderdag gewoon genieten van deze gigantische “Butterball” kalkoen (dat is trouwens de veelbelovende merknaam van de bevroren vogel).
Waarschijnlijk kunnen we daarna nog tot het eind van het jaar genieten van de left-overs, in de vorm van kalkoen ragout, kalkoen sandwiches en kalkoen soep