Gebakken lucht

“Extra zakje bij het vlees?”, vroeg de lieftallige caissière van de Jumbo me vanmiddag. Waar had ik die vraag toch eerder gehoord? Ja, ik wist het alweer; bij de C1000. Daar waren ze een paar weken geleden ook begonnen met de extra zakjes service. Waar dit charme offensief van beide supermarkten opeens vandaan kwam begreep ik niet echt. Had de Nederlandse Vereniging van Huisvrouwen misschien geklaagd over lekkende pakken rundergehakt?
Het leek meer het werk van een gehaaide marketing strateeg.
Ik herinnerde me opeens de theorie van A. de vriend van mijn collega B. (a.k.a.Rockbitch) die ons tijdens het stappen haarfijn uitlegde hoe je met behulp van gebakken lucht het hele imago van een café of restaurant kan opkrikken. We zaten gezellig een vorkje te prikken bij het ultrahippe loungecafé “Binnen”.
A. nam even als voorbeeld hoe je in dit rood pluchen etablissement een pakje sigaretten gepresenteerd krijgt; op een schoteltje en met een paar kankerstokjes er alvast een beetje uitgeschoven. “Kost geen cent”, zei A. “maar je krijgt wel meteen het idee dat je in een chique tent zit”. Hij had gelijk. Wat een briljant idee! Wie was daar opgekomen.
Waarschijnlijk dezelfde vent die nu groepen, door de prijzenoorlog sufgebeukte supermarktmanagers loopt op te peppen. Meer voordeel kan de klant nu onderhand niet meer krijgen, dus wordt er overgeschakeld op een stukje service. Een goed gebaar wat niets kost. Het extra zakje bij het vlees en het zoute stokje voor het schreeuwende kind. Vroeger sneed de slager nog een worst per dag weg voor die mee winkelende flippo’s, tegenwoordig kunnen ze een pepsel krijgen. Kost niks! Kind blij en de supermarkt blij.

P.s. Geen kwaad woord trouwens over de Jumbo. Wat een fantastische supermarkt. De enige die écht op de kleintjes let en tegelijkertijd een gigantisch assortiment biedt. En nee, dit logje werd niet gesponsord door deze grootgrutter (maar ze mogen me best bellen hoor).