Aan boord

Een goede vriendin van mij beweerde ooit dat een goed verhaal zichzelf schrijft. Daarom vroeg ik me af wat het verhaal van gisteren was. Diverse verhalen zweefden al ergens in een baan rond mijn hoofd, klaar om zich te openbaren. Goede verhalen, voor mezelf dan. Maar ook voor de lezer? Ik vroeg het me af.
Gisteren vierden we namelijk de veertigste verjaardag van G en J. Op een boot nog wel. Met hun familie en een select gezelschap vrienden zouden we op een tweemaster het ruime sop van het Ijsselmeer kiezen.
Maar welk verhaal hoorde daarbij? Het eerste concentreerde zich op de vriendschap met G. en J. Eentje die al meer dan 20 jaar duurt. In mijn hoofd hoorde ik al een strijkorkest aanzwellen, met vrolijke en weemoedige melodieën die elkaar afwisselden. Dit zou een betoog worden over langdurige vriendschappen en het besef dat er een klein groepje mensen op deze aarde is dat bij je hoort. Mensen die aan een paar woorden genoeg hebben om je te begrijpen. Een mooi verhaal voor mij dus, maar een vervelend en klef verhaal voor de gemiddelde lezer. Het geluk van de een is een flauw en melig verhaal voor de ander, een klomp deeg die ergens halverwege je slokdarm blijft zitten. Moeilijk om weg te krijgen.
Misschien het tweede verhaal dan? Daarin heb ik er een hard hoofd in dat het een leuke dag zal gaan worden. Met 30 mensen op een krappe boot? Wil ik dat wel? Acht uur lang, een periode die uitgezeten moet worden wegens het feit dat je midden op het Ijsselmeer niet zomaar kan zeggen dat je er genoeg van hebt. Goed verhaal voor mij, want het loopt ook nog eens goed af. Na een half uur voel ik me prima in het warme bad van de vriendschap. Biertje erbij en het genieten begint zowaar. Maar de gemiddelde lezer heeft na al die verhalen over vliegneuroses al genoeg van mijn moeilijk doenerij.
Daarom zeggen plaatjes meer dan woorden en verwijs ik u naar de Flickr bar rechtsonder aan deze site.