Stekker-boy
“Ik krijg nog steeds dat stukje van die kapiteinspet op mijn scherm als ik naar je site gaat” zei Nakker vanmiddag. Hij stond naast mijn bureau en leek zich hardop af te vragen waarom ik gisteren geen stukje had geschreven. Ik probeerde iets geestigs te bedenken over writersblock, inspiratie of een muze die was weggelopen, maar de ad rem spier haperde. Daarom biechtte ik maar op dat we hardware problemen hadden. Gisteren was K. de hele avond bezig geweest om de computersituatie hier in huis weer op orde te brengen. De oude computer, die twee maanden in de reparatie had gestaan was namelijk weer thuis en deed het ook nog eens, wonder boven wonder. Dus alles was eigenlijk aanwezig om het netwerkje aan te leggen dat er voor zou moeten zorgen dat er hier twee computers in huis zouden zijn waar op geïnternet kon worden.
Ik stelde zelf voor om een “mannetje” te bellen, die dat voor ons zou doen, maar K., vertrouwend op haar computerskills dacht geld te kunnen besparen door het zelf te doen. Voordat het walhalla van het huishouden met twee computers zou aanbreken, moesten we nog even door de zure appel heen bijten. K. omdat ze om de vijf minuten voor een probleem kwam te staan wat onoplosbaar leek (“wat is WAN eigenlijk?”, “Is ons IP adres statisch of dynamisch?”) en ik omdat ik als iemand die in haar ogen nogal “computer-illiterate” is, gedegradeerd werd tot hulpje die af en toe het stekkertje van de ethernet kabel achter in de computer mocht steken. Uiteindelijk lukte het haar toch. Terwijl ik ondertussen, moe van het stekkertje, apathisch op de bank was gaan liggen, was haar vreugde groot toen de eerste internet pagina’s op het scherm van haar laptop verschenen.
Mij kon het, na de hele avond computerproblemen en al half in slaap, eigenlijk niet zo veel meer schelen. Ergens in de achtergrond hoorde ik K. wat klagen over de credit die ze hiervoor verdiende maar niet kreeg en ze had wel gelijk. Alleen had ik er *Gerard Joling modus* de kracht niet meer voor */Gerard Joling modus* om het haar te geven.
Maar vandaag wel, bij deze dus! Blij dat er in huis tenminste iemand is die wat verstand van computers heeft.
Ik stelde zelf voor om een “mannetje” te bellen, die dat voor ons zou doen, maar K., vertrouwend op haar computerskills dacht geld te kunnen besparen door het zelf te doen. Voordat het walhalla van het huishouden met twee computers zou aanbreken, moesten we nog even door de zure appel heen bijten. K. omdat ze om de vijf minuten voor een probleem kwam te staan wat onoplosbaar leek (“wat is WAN eigenlijk?”, “Is ons IP adres statisch of dynamisch?”) en ik omdat ik als iemand die in haar ogen nogal “computer-illiterate” is, gedegradeerd werd tot hulpje die af en toe het stekkertje van de ethernet kabel achter in de computer mocht steken. Uiteindelijk lukte het haar toch. Terwijl ik ondertussen, moe van het stekkertje, apathisch op de bank was gaan liggen, was haar vreugde groot toen de eerste internet pagina’s op het scherm van haar laptop verschenen.
Mij kon het, na de hele avond computerproblemen en al half in slaap, eigenlijk niet zo veel meer schelen. Ergens in de achtergrond hoorde ik K. wat klagen over de credit die ze hiervoor verdiende maar niet kreeg en ze had wel gelijk. Alleen had ik er *Gerard Joling modus* de kracht niet meer voor */Gerard Joling modus* om het haar te geven.
Maar vandaag wel, bij deze dus! Blij dat er in huis tenminste iemand is die wat verstand van computers heeft.
6 Comments:
Als er iets ingeplugt moet worden is Ary van de partij !
By Anoniem, at 28 september, 2006
Ze verdient zeker lof! Ik had denk gewoon een mannetje laten komen....
By Anoniem, at 28 september, 2006
Deze vrouw heeft dus duidelijk de broek aan ...
By Pino-2008, at 29 september, 2006
@Takietaak: op dit gebied wel vrees ik.
By ary, at 29 september, 2006
apart internet ist begin van t ende van een relaasie.
By Anoniem, at 29 september, 2006
Oh ja jong? was geef'ie dan? Een hand? Zal wel...
By Anoniem, at 29 september, 2006
Een reactie posten
<< Home