Een dagje naar het strand

Okay, ik kom misschien af en toe wat cynisch uit de hoek in mijn updates over mijn vakantie, maar ik heb het eigenlijk best naar mijn zin. Het weer is fantastisch en de meeste tijd brengen we door buiten de Roompot getto.
Vandaag wilde K. weer naar het strand. Op zich vond ik dat prima, maar dan niet de hele dag. “Laten we s’ochtends iets actief doen“, stelde ik voor. Er is namelijk niets mis met een beetje zwemmen en biertjes drinken op het strand, maar als ik dat de hele dag moet doen, dan slaat de verveling op een bepaald moment wel toe.
Dus gingen we die ochtend op pad. Al gauw bleek dat op onze activiteiten vandaag blijkbaar geen zegen rustte.
Allereerst bleek brouwerij Emelisse gesloten, ondanks het feit dat het ANWB boekje anders vermeldde. Jammer, want het leek me leuk om een authentiek Zeeuws biertje mee naar huis te kunnen nemen. Dan maar midgetgolfen in Zoutelande. Ik kon me de laatste tijd dat ik met midgets gegolfd had niet heugen, dus parkeerde ik de auto voor de golfbaan die volgens het ANWB boekje wel over 18 holes beschikte met een parcours dat was uitgezet in een fantastisch mooi duinlandschap. Of deze opschepperij waar was, daar kwamen we niet achter want ook bij deze attractie was geen kip te bekennen. Het deed me een beetje denken aan de vakantie naar Griekenland met Labrat, minstens 10 jaar geleden, waar in September wegens “out of season” ook geen klap meer te doen was. Gelukkig lag de midgetgolfbaan vlak naast het bunkermuseum, waar de Duitsers 60 jaar geleden bivakkeerden. Tegenwoordig zitten ze in een huisje naast ons in de Roompot, dus de moeite van het verjagen hadden we ons toen kunnen besparen. Helaas was ook dit museum gesloten. Alleen open op Woensdagen en Zondagen. Probeer daar de logica maar eens van te ontdekken.
Dus gaf ik het maar op. K. begon er al schoon genoeg van te krijgen om attracties te bezoeken waar we vervolgens niet in konden. Als troost kocht ik dus maar een vlieger voor mezelf. Zo zou ik me tenminste niet vervelen op het strand. Maar ook op deze activiteit was tot mislukken gedoemd. Precies op het moment dat ik achteruit rende, om de vlieger de lucht in te krijgen ging de wind liggen. De rest van de middag stak-ie ook niet meer op.
Blijkbaar wilde iets, of iemand me duidelijk maken dat ik deze middag op mijn rug moest liggen en niets moest doen. Hoe dat moest liet een oude knar, een paar meter verder, me duidelijk zien. Minstens drie uur achter elkaar lag hij daar met z’n ogen half gesloten. Het enige commentaar kwam ongeveer halverwege zijn siesta over zijn lippen en was gericht aan z’n vrouw, die langs de kustlijn schelpen liep te zoeken: “als je per ongeluk nog wat goud vind, vergeet het dan niet mee te nemen!”, riep hij droogjes en sloot z’n ogen weer.