Zwart gat

Soms lijken K. en ik wel een normaal stel met doorsnee gewoonten en dito ergernissen. Zo kan ik me lekker ergeren aan K.’s gewoonte om me te pas en te onpas een of andere (meestal huishoudelijke) opdracht te geven en K. ergert zich bij tijd en wijle kapot aan mijn gewoonte om overal mijn sokken te laten slingeren. Na een lange dag werken vind ik het namelijk fijn om met een krant of een tijdschrift op onze megasize bank plaats te nemen en mijn voeten te bevrijden van het knellende juk van de schoenen en sokken waar ze de hele dag in opgesloten hebben gezeten. Dus doe ik mijn schoenen en sokken uit en laat mijn voeten, die na zoveel uur duisternis blij zijn om de zon weer te zien, opgelucht ademhalen. De schoenen wil ik nog wel eens bij de deur achterlaten, maar de sokken belanden steevast op een plaats waar ze niet horen. Bij voorkeur op de bank. Wat als gevolg heeft, dat er bij het verwijderen van de grand foulard, die wel eens gewassen moet worden, tientallen sokken tevoorschijn komen uit alle hoeken en kieren van de bank. Ik ben dan meestal blij, bij het vinden van het verloren gewaande wasgoed, maar op K. ’s humeur heeft dit doorgaans geen gunstig effect.
Een van de nadelen van het slordig omspringen met je sokken is dat je na een aantal jaar opgescheept zit met een aantal incomplete paren. Zo zag ik gisteren, bij het vouwen van de schone was, dat ik in de kast minstens 10 sokken had liggen waarvan ik de wederhelft niet kon vinden. Van sommigen weet ik dat ze al minstens een paar jaar liggen te wachten op de terugkomst van hun maatje. Waarschijnlijk gaat dat nooit meer gebeuren, maar ik kan het ook niet over mijn hart verkrijgen om ze zomaar weg te gooien. Er is namelijk nog steeds de hoop op hereniging.
In de onvolprezen kinderserie Eerie Indiana,die ergens in de jaren 90 op t.v. werd uitgezonden, kwamen Marshall Teller en zijn vriendje Simon er achter waar al die dingen, die er in een huishouden op een mysterieuze manier kunnen verdwijnen, uiteindelijk belandden. Via een zwart gat belandden deze items allemaal ergens in de ingewanden van het huis. Marshall en Simon ontdekten daar (in de aflevering : “the Losers”) een geheime kamer waar al deze enkele sokken opgeslagen waren. Misschien moet ik toch maar eens dat luik in de hal openmaken. Zou me niets verbazen dat daar, achterin de kruipruimte, een stapel sokken van heb ik jou daar klaar ligt om gevonden te worden.