Gadget 1

Ja, ik ren nog steeds. Vier keer per week als het even kan. Dit alles in het kader van "een gezonde geest in een gezond lichaam". Zo hoop ik over een paar maanden mijn emoties de baas te blijven als ik me met verkrampte vingers aan de armleuningen van mijn vliegtuigstoel vast klamp.
Onder het rennen moet je alleen wel wat te luisteren hebben. Geheel uit den boze volgens mijn collega Bureaumaatje die een expert is op dit gebied. Een echte renner neemt geen muziek mee, vindt hij. Met muziek op je hoofd kan je namelijk niet goed op je adem letten.
Nu heb ik vorige week een keer geprobeerd zonder muziek te rennen en lette daarbij goed op mijn adem. Eigenlijk had ik geen idee wat er nou zo interessant was aan mijn ademhaling. K. rende naast mij. Ook haar ademhaling kon me niet erg boeien. Het bracht me zelfs uit mijn concentratie. Haar gehijg en dat van mij samen deed me denken aan het plaatje "Je t'aime, moi non plus", maar dan gedraaid op vijfenzeventig toeren. Een slechte pornofilm, maar dan fastforward. Ik begon er bijna van te hyperventileren.
Daarom besloot ik dat ik maar beter mijn MP3 speler kon meenemen.
Ben nog steeds de trotse bezitter van een I-Pod Shuffle, maar tegelijkertijd heb ik altijd ruzie met de software, die nogal Ary-onvriendelijk is. Elk ander normaal functionerend mens weet waarschijnlijk precies hoe hij zijn liedjes van de cd op de Shuffle krijgt, maar ik was van pure ellende maar weer mijn oude Blokker MP3 speler gaan gebruiken. Geen gezeik met software, gewoon je liedjes van de ene schijf naar de andere "draggen and droppen". Echt iets voor mij dus. Helaas kon dit goedkope gevalletje niet tegen de weer en wind waarin ik altijd loop en gaf dan ook na amper 1 levensjaar de pijp aan Maarten. De Shuffle dan maar weer gebruiken? Dat kon eigenlijk niet meer, want ondertussen had K. de I-Pod weer in gebruik. Ze liet er geen twijfel over bestaan dat die eigenlijk nog steeds van mij was, want eens gegeven blijft gegeven, maar de harde schijf van het gevalletje stond ondertussen helemaal vol met K.-liedjes.
Dus besloot ik dat het tijd was voor een nieuwe gadget. Eentje die de glorie van de Shuffle onmiddelijk zou doen verbleken. Daarom kocht ik weer een Sony Walkman. Net als, uh, 28 jaar gelden, toen ik in de brugklas zat. Alleen kwam deze in een hippe stick, met wel 1 gigabite opslagruimte. Hoeveel liedjes zou dat zijn?