Opmerkelijke zaken

Afgelopen weekend waren K. en ik in Rotterdam.(zie Flickr fotoverslag) We logeerden daar in het huis van mijn zusje T. en bezochten en passent ook nog even mijn ouders ter ere van de verjaardag van mijn geliefde moeder.
Daarbij vielen me de volgende dingen op:

- De totale afwezigheid van kinderen op de verjaardag van mijn moeder. Mijn tante W. verzuchtte dan ook in een openhartige opwelling: “Aaahhh, eindelijk eens een keer een verjaardag zonder kleinkinderen”. Voor één keer waren wij, als “min of meer bewust kinderlozen”, eens in de meerderheid. Zelfs mijn ouders vonden het wel best zo en de conversatie ging dan ook eens een keer niet over opvoedingsperikelen, maar over de vraag of Jan Mulder nou wel of niet leuk is. (en zo)

- Dat mijn tante J. eigenlijk een erg goed gevoel voor humor heeft. Niet overstemd door schelle kinderstemmetjes bleek voor de tweede keer (na mijn verjaardag van twee jaar terug, waar ze ook aanwezig was), dat mijn oudste tante J., die normaal een beetje op de achtergrond blijft, eigenlijk een heel prettige gesprekspartner is. Ze is goed op de hoogte van de actualiteit en maakt af en toe erg scherpe grappen. Vreemd dat je daar op je negenendertigste opeens achter komt. (Ik hoor bepaalde familieleden nu al roepen: dan moet je ook wat vaker bij je tante langs gaan! Mea Culpa)

- De vreemde verlichting situatie in het huis van mijn zusje T. Buiten het feit dat de vorige bewoner (vrijgezelle man van rond de dertig met een voorkeur voor kitsch) het hele plafond van de woonkamer had volgeplempt met goudkleurige inbouwspotjes, had hij de aan en uit knopjes op verrassend onlogische plekken in het huis verstopt. Elke keer was het weer een verrassing welke lamp er aan zou gaan bij het beroeren van een schakelaar.

- Het extra luidsprekerboxje van de stereoinstallatie in de badkamer. Een detail in het interieur dat volgens mij alleen maar bedacht kan worden door een vrijgezelle man van rond de dertig. Wel een voordeel: op deze manier wordt het zelfs voor mannen aantrekkelijk om lang in bad te blijven liggen.

- Het feit dat wij, als ultra gezonde eters, blijkbaar nog steeds gevoelig zijn voor fastfood. Met een Kentucky Fried Chicken en een MacDonalds aan de overkant van de straat aten wij twee dagen slecht voedsel uit de frituur. Toch zwicht blijkbaar niet iedereen voor de hypnotiserende blik van the colonel, waarvan een stenen versie je bij de deur lijkt aan te sporen tot het verorberen van zoveel mogelijk vette kippenpootjes. De eerste dag dat ik een twister en een cocos milkshake bestelde, stond er naast me namelijk een dikke man die alleen “een maïskolf” bestelde. Een van de weinige KFC producten die niet eerst gedompeld worden in een bad met vette olie. Petje af voor zoveel standvastigheid en zelfdiscipline.

- Dat we blijkbaar niet echt weekend hebben gevierd zonder minstens één dag in onze eigen tuin te hebben gelegen. Zondag waren we dan ook weer terug thuis om weer tussen de pompoenbladeren plaats te nemen en te genieten van de zon en onze weekendkranten.