Shirts overdose 9

Maandagmiddag 31 Juli, tien voor 1 s’middags: inkomende e-mail met als titel: “Don’t eat the salad!”. Afzender: K. Benieuwd als ik ben lees ik verder. De salade die onderdeel uitmaakt van onze dagelijkse lunch en die een avond van te voren al wordt klaargemaakt blijkt verrot te smaken. Volgens K. zijn het de boontjes, maar het zouden ook de aardappeltjes kunnen zijn. Ik proef voorzichtig een boontje en proef eigenlijk niet veel bijzonders. Toch neem ik het zekere voor het onzekere en stop het bakje met salade weer terug in mijn tas, met als resultaat dat ik aan het eind van de dag een reuzentrek heb. Bij de Konmar kopen we dan ook maar even een satébroodje (zie foto).
Dinsdagmiddag 1 Augustus, vijf over half twaalf: inkomende e-mail met als titel: “Het is de kip!”. Afzender K. Ik lees weer verder. Wederom heeft de salade de smaakpolitie niet weten te omzeilen. K. proeft weer die ranzige smaak in de salade en dit keer weet ze het zeker: het zijn de kipreepjes. Niet te vreten en nog gevaarlijk ook. Je zou er maar voedselvergiftiging van krijgen, dan zit je maar mooi een paar dagen aan de racekak. Ik proef als ware durfal voorzichtig een stukje kip en weet het eigenlijk ook niet meer. Smaken die kipreepjes altijd zo? Mijn beoordelingvermogen is al gekleurd door de angst voor een fatale voedselvergiftiging. Dus stop ik het saladebakje wederom in mijn tas met als resultaat een nog grotere reuzentrek als de dag daarvoor. Ik biets dus maar een muëslibol bij Nakker.
S’Avonds maakt K. voor het avondeten een grote salade met pestokip. De salade bestaat uit persoonlijk door K. geselecteerde ingrediënten, die ze van te voren even heeft geproefd. Nu kan het dus niet misgaan. Verlekkerd gieten we wat dressing op onze salades en vallen aan. Bij de eerste hap roept K. vol ontsteltenis: “Het is de dressing!”. K. kijkt verward naar de fles. Dit kan niet bedorven zijn. Deze fles vetvrije dressing, die K. persoonlijk uit Amerika heeft meegenomen, is nog maar net open gedraaid. Met een verontschuldigend lachje constateert K. dat deze honey-dyonmustard dressing wel een beetje anders smaakt de dressings die we gewend zijn. Het zal wel zijn omdat het “light” is. Daar hebben ze waarschijnlijk allemaal vreemde chemicaliën aan moeten toevoegen.
Ik denk met spijt aan die twee heerlijke salades die ik in de afvalbak gekieperd heb.