zondag, juli 16, 2006

Liedje van de week

Klik op rubriekje: liedje van de weekMij is wel eens arrogantie verweten. Nu vind ik mezelf eigenlijk helemaal niet arrogant, maar zou mezelf meer typeren als twijfelend, zoekend en op bepaalde vlakken zelfs onzeker. Alleen wat muziek betreft hoeft niemand me wat wijs te maken, ik weet precies wat ik leuk vind. Die arrogantie wordt me dan ook alleen verweten in verband met muziek. Een puntje om aan te werken dus, want eerlijk is eerlijk, het zou best wel eens kunnen dat ik in het verleden eventuele suggesties en tips over interessante bandjes achteloos naast me neer heb gelegd.
Daarom ga ik vandaag bekennen dat ik in het verleden een grote fan was van een muzikant die luistert naar de naam Howard Jones. Een artiest die door geen enkele serieuze muziekliefhebber genoemd zal worden en die qua “coolheid” Frans Bauer nog maar net voorblijft. Wikipedia zegt over deze artiest: “He acquired a hardcore fanbase made up of both starstruck teenagers and more mature music lovers”. Met andere woorden: Howard werd vooral goed gevonden door gillende bakvissen en introverte nerds. Howard werd dan ook bij mij geïntroduceerd door de oudere broer van een vriend van mij, die inderdaad het beste viel te typeren als introverte nerd die de reinigende werking van Clearasyl nog niet had ontdekt. Ik herinner me nog dat hij de langspeelplaat liet zien. Op de witte hoes stond een plaatje van Howard met wat andere vreemdelingen, geschilderd in een vervreemdende Picasso stijl. Leek me niets, daarbij hield deze broer van muziek waar ik op dat moment niets mee had: Duran Duran en Frankie goes to Hollywood. Ik had net Supertramp en Kayak ontdekt.
Een jaar later schafte ik de l.p. toch aan van mijn royale studietoelage. Van het moment dat ik hem voor het eerst draaide kwam hij niet meer van mijn platenspeler af. Ik maakte er zelfs een bandje van dat ik meenam op het introductieweekend van de Sociale Academie dat plaatsvond midden in de bossen van Vierhouten, op de Veluwe. Daar zwelgde ik, op de klanken van Humans Lib, in mijn latent aanwezige depressies. Howard Jones maakte dus perfecte muziek voor introverte nerds die aan de zijkant van de dansvloer van het leven stonden toe te kijken hoe de aantrekkelijke meisjes werden versierd door jongens met meer lef (en die waarschijnlijk van Bon Jovi hielden)

12 Comments:

  • Vic kent het wel, vond het goed, had er zelfs een lp van (de nerd...) en mij zegt het niets (cool!)

    By Anonymous Anoniem, at 16 juli, 2006  

  • @ Maartje: Ook niet als je het liedje hoort? (klik "liedje van de week")

    By Blogger ary, at 16 juli, 2006  

  • Howard Jones?

    By Anonymous Anoniem, at 16 juli, 2006  

  • Muziek blijft een verhaal apart. Het typeert mensen, stopt ze in hokjes, maar wordt ook vaak over- en onderschat. Gelukkig blijken de grenzen van de 'hokjes' niet zo strak als ze soms lijken.. ;)

    By Anonymous Anoniem, at 16 juli, 2006  

  • Heb "liedje van de week" gehoord...ken het inderdaad...stond destijds op de dansvloer te slijpen met lefgozertjes ;-)

    By Anonymous Anoniem, at 16 juli, 2006  

  • Vond het wel een coole gast, zegt wellicht ook iets over mij. De lp heb ik nog eens geleend en getaped. Moet m nog ergens hebben maar geen afspeelmogelijkheid meer.

    By Anonymous Anoniem, at 16 juli, 2006  

  • Als ik vroeger niet zo ondermaats en speels was geweest dan was ik zekers weten een lefgozertje . Zou ik de hele nacht zekers weten superstrak slijpen met Maartje ! Echter het mocht niet zo zijn. Men kan nou eenmaal niet alles hebben.

    By Anonymous Anoniem, at 16 juli, 2006  

  • Howard Jones! Kwam laatst een bandje tegen met Humans libs toen ik op zoek was naar Echo & the Bunnymen en heb het weer eens gedraaid. Erg leuk!

    En qua muziek ben ik precies hetzelfde, naar tips van vrienden luister ik niet, ik wil het zelf 'ontdekken'.

    By Anonymous Anoniem, at 17 juli, 2006  

  • Heb er ook nog wel wat van, van Howard, met z'n oranje piekhaar, maar al heel lang niet meer gehoord (veel vinyl is, ondanks dierbaar, uiteindelijk toch uit de gratie geraakt namelijk).

    By Anonymous Anoniem, at 17 juli, 2006  

  • Bij ons is het vinyl weer helemaal terug...oudste zoon plukt de tweedehandszaken helemaal leeg...met als gevolg dat wij op de tenen over de houten vloer moeten sluipen (anders slaat de pick-up over)...

    Wel leuk, al dat oude vinyl (het nieuwe overigens ook)

    By Anonymous Anoniem, at 18 juli, 2006  

  • Nog nooit van gehoord, maar zal 'm eens googelen.

    Hield trouwens ook niet echt van Bon Jovi ;)

    By Anonymous Anoniem, at 18 juli, 2006  

  • Ken het album niet, maar kan me zijn optreden op Live Aid wel voor de geest halen. Ik was meer van de singletjes toendertijd, en Life in One Day was favoriet.

    By Blogger Jacobdus, at 20 juli, 2006  

Een reactie posten

<< Home


 

 Subscribe in a reader