Ronald Puck

Samen met 3 andere collega’s probeer ik van tijd tot tijd een Nieuwsbrief in elkaar te draaien, voor onze Facilitaire Eenheid. In een vergadering van een paar weken geleden, waar ik wegens drukte niet bij kon zijn, werd besloten dat we de Nieuwsbrief maar eens naar de mensen thuis moesten opsturen. We hadden namelijk het idee dat ons blaadje niet goed verspreid werd en dat we daardoor een aantal lezers niet bereikten.
Vandaag viel de ultradunne vakantie-editie dus in de bus.
Net voor mijn vakantie had ik nog even het Redactioneel in elkaar gedraaid en naar de afdeling Drukwerkbeheer gestuurd, die de opmaak doet en die de nieuwsbrief uiteindelijk laat drukken. Ik was dus wel benieuwd of mijn stukje goed was overgekomen en of mijn nieuwe foto er bij zou staan. In vorige edities werd er namelijk nog steeds een gedateerde foto van mij gebruikt, compleet met prehistorische bril. Om dat te voorkomen was ik thuis in de tuin gaan staan en had nog even snel een foto van mezelf gemaakt.
Toen ik de envelop van de Nieuwsbrief openmaakte zag ik dat mijn stukje vergezeld ging met de juiste foto. Dus dat was in ieder geval goed gegaan. Ik las nog even verder, om te kijken wat ik ook alweer geschreven had. In het stukje probeerde ik uit te leggen dat we als redactie hard probeerden om de Nieuwsbrief populair te maken. Eigenlijk zou iedereen vol verwachting moeten uitkijken naar ons periodiek, net zoals je vroeger als kind niet kon wachten totdat de nieuwe Donald Duck door de bus viel. Die bladenman was zo ongeveer je beste vriend, schreef ik verder. En waarom? Ik las de volgende zin in mijn stukje: “Omdat hij degene was die elke week de Ronald Puck bezorgde” RONALD PUCK?? “Who the f*ck is Ronald Puck”, dacht ik hardop. Wie had hier de spellingscontrole gebruikt en waarom zou die “Ronald Puck” voorstellen in plaats van “Donald Duck”?
De positieve indruk die ik misschien had nagelaten door mijn nieuwe foto werd meteen weer teniet gedaan door Ronald Puck.
Ronald: bedankt!