Lui stuk vreten

Soms zou ik wel Pierre Wind willen zijn, met z’n kookrubriek in de Nieuwe Revu, waar hij verschillende producten met elkaar vergelijkt en een cijfer geeft. Daarbij komt hij vaak tot wonderlijke waarderingen, zoals een 6.7, of een 0,6 wat toch een beetje impliceert dat je tot op de decimaal nauwkeurig kan proeven.
Ook leuk is het panel in het programma Kassa, dat van tijd tot tijd producten mag uitproberen, zoals de banketletter en waar steevast die van de Aldi of de Lidl als winnaar uit de bus komt.
Deze week maak ik wat etenswaren op die al een tijdje bij ons in de kast staan. In de meeste gevallen zijn die niet zelf aangeschaft, maar als verstekeling meegelift in een gratis doos van de C1000 of de Edah. Zo viste ik 3 doosjes uit het onderste keukenkastje: mix voor sperziebonen van Maggi, mix voor Chinese Zoetzuur van Conimex en Mix voor Aardappel Roerbak idee. Die laatste besloot ik vandaag maar eens te proberen. K. houdt niet van mixjes uit doosjes. Die maakt alles liever zelf en ik moet toegeven: dat is zonder uitzondering ook het lekkerst. Maar het voordeel van die doosjes is dat je misschien qua smaak wel iets moet toegeven op de culinaire ladder, maar dat je daarvoor wel wat gemak voor terug krijgt en dat is op een lome, hete dag als vandaag wel lekker. Eigenlijk hoef je de ingrediënten alleen bij elkaar in de pan te gooien en het geheel een aantal minuten door te roeren wat het gewoon een lui stuk vreten maakt dat niet vies is en ook eigenlijk best wel is te eten, maar ik vraag me af of ik het in een blindproeftest zou herkennen als Aardappel Roerbak Idee Provencaals. Ik verdenk Honig ervan dat ze voor elk gerecht dat ze op de markt gooien, dezelfde mix gebruiken en dat niemand het door heeft. Vanavond at ik dus aardappeltjes met Honig, niet vies maar ook niet iets wat je je gasten voor zou zetten.
Ben benieuwd wat de Conimex me brengt.