Wereldvrede?

“Ik vind het saai”, zegt K. terwijl ik naar de zoveelste wedstrijd van het Wereldkampioenschap Voetbal zit te kijken. Saai? Saai? Hoe kan je dit nou saai vinden, denk ik, maar realiseer me tegelijkertijd dat je af en toe wel 90 minuten naar een spelletje zit te kijken waarin niets gebeurt totdat er in de laatste minuut nog een keer wordt gescoord. Enig geduld is dan vaak wel vereist.
Maar toch kan je niet ontkennen dat het een apart gebeuren is, zo’n WK. De hele wereld, minus de V.S. zit aan de buis gekluisterd. Het lijkt ook wel alsof er verder niet veel gebeurt in de wereld. Alsof er naast voetbalnieuws geen ander nieuws is.
Stond de krant twee weken geleden nog vol met berichten over Irak en onze missie in Afghanistan. Deze week schreef de krant over het feit dat Van Persie iets gezegd zou hebben over Robben. Dat ie alleen maar voor zichzelf speelt of zo.
Heel Nederland houdt de adem in. Zou dit weer het begin zijn van een affaire zoals die in 1974, met die vrouwen bij dat zwembad, of zoals toen bij het WK in Amerika met dat gedoe over “de kabel”?
Verder zie ik op RTL 4 Vader Abraham opeens in beeld. Hij vindt dat Albert Heyn hem wel eventjes op de hoogte had kunnen stellen van het feit dat ze in het kader van het WK oranje wuppies uitdelen bij de boodschappen. Nu het een rage is, ziet de enige autochtone Nederlander die nog een baard heeft, met lede ogen zijn centjes in andermans zakken verdwijnen. Groot nieuws dus. Vader Abraham boos? Dat kunnen we niet hebben.
En verder? Verder is het vet komkommertijd in de media. Ja, er is wat gedoe over pedofielen. Sommigen proberen een partij op te richten, ergens anders wordt er eentje van een universiteit geweerd en België heeft weer een nieuwe Dutroux.
Maar verder lijken de terroristen massaal voor de buis te hangen om hun nationale teams in actie te zien.
Misschien moet het WK maar eindeloos voortduren. Laten we, als straks de finale is geweest, maar gewoon weer overnieuw beginnen met een nieuwe WK. Dan blijft het lekker rustig in de wereld en kunnen alle opgewonden standjes hun agressie en nationalisme kanaliseren in het kijken naar voetbalwedstrijden.
Zie daar, het begin van de wereldvrede. Kan ik meteen even van mijn “to do lijstje” afstrepen; “een plan bedenken voor wereldvrede: check!”. Nu de afwas nog.