donderdag, juni 08, 2006

Liedje van de week (Billy)

Een man met een goede Afro kan ik altijd wel waarderenTerwijl ik op mijn 16e, via Supertramp (nog wel okay) en the Alan Parsons Project (onacceptabel) op het spoor was gekomen van de funk en jazz (toch wel redelijk hip voor een gereformeerde puber die is opgegroeid met de Johannes de Heer bundel), zat K. op het zelfde moment op haar meisjeskamer de volgende tekst mee te zingen:

“The reflex is an only child, he’s waiting in the park
The reflex is in charge of finding treasure in the dark
And watching over lucky clover isnt that bizarre
Every little thing the reflex does leaves you answered with a
Question mark”

Waar dit over gaat is mij volstrekt onduidelijk. Het lijkt alsof er een groep dronken dichters een avondje heeft zitten brainstormen en met deze tekst op de proppen is gekomen. Ik kan er geen chocola van maken.
Ondanks deze onbegrijpelijke woordenbrij was K. toch zwaar besmet met het DuranDuran virus, totdat ze uiteindelijk, tijdens een concert van deze band, getuige was van het feit dat Simon Le Bon eigenlijk helemaal niet kon zingen. Van het ene moment op het andere moment veranderde ze van een verstokte fan in iemand die de liedjes wel aardig vind maar eigenlijk toch meer geïnteresseerd was in the Beatles
Deze voorliefde voor the Beatles is tot nu toe nog nooit verdwenen. Waarschijnlijk om het simpele feit dat the Beatles wel echte muzikanten waren en zelfs live wat fatsoenlijks ten gehore konden brengen.
In onze Billy kast staat dus een vreemde mix van Country,New Wave, the Beatles (K.) en allerlei soorten funk en jazz (Ik). Als een computerprogramma al onze cd’s zou kunnen inlezen en vervolgens een artiest zou moeten adviseren die we allebei leuk vinden zou waarschijnlijk de naam van Billy Preston op het scherm verschijnen.
Billy is per slot van rekening de vijfde Beatle en speelt hun liedjes in een leuke jazzy, funky uitvoering.
Het toeval wil dat we een paar jaar geleden deze vrolijke krullenbol een keer live hebben gezien, op een jazzfestival in Rotterdam. We hadden eigenlijk kaarten gekocht omdat ik Incognito wel weer eens een keer live wilde zien en omdat we op dat moment niet zoveel geld te makken hadden en dit festival aanmerkelijk goedkoper was dan het North Sea Jazz festival. Incognito was leuk, maar Billy, die we op de koop toe kregen, was eigenlijk net zo leuk. En nu is ie dood. Moge hij rusten in vrede en daarboven af en toe nog een leuk Beatles liedje inzetten. Strawberry Fields forever of zo.

6 Comments:

  • The Beatles live? Heb je daar wel 'ns naar geluisterd? Als Beatlesliefhebber wil ik niet zeggen dat ze niet goed genoeg waren om live goed te spelen, maar het werd ze redelijk onmogelijk gemaakt door de combinatie van niet erg krachtige versterkers en de alomtegenwoordige golf van schreeuwend pubergeweld. Als je jezelf niet kunt horen is het lastig muziek maken. Zelf als je een Beatle bent.

    Wat niet wegneemt dat 't heel jammer is dat Preston er niet meer is, overigens. En doodgaan voor je 60e gun je niemand. Erna eigenlijk ook niet trouwens, maar dat is een andere discussie ;-)

    By Anonymous Anoniem, at 08 juni, 2006  

  • Dat bewijst maar weer eens dat mijn kennis van de Beatles niet echt om over naar huis te schrijven is. Terwijl de nodige documentatie (in de vorm van Beatles boeken) toch in overvloede aanwezig is.

    By Blogger ary, at 08 juni, 2006  

  • Ik hoor niemand over Billys spleetje. En hij had zo'n schattig spleetje - daar is Rob de Nijs niks bij.

    Of Anita Meijer.

    By Anonymous Anoniem, at 09 juni, 2006  

  • En nu zullen de namen van Billy Preston en Rob de Nijs in mijn geheugen voor eeuwig aan elkaar gekoppeld zijn.... boehoehoehoe

    By Anonymous Anoniem, at 09 juni, 2006  

  • Mijn kast was gevuld met een allegaartje, uiteenlopend van Janis Joplin tot Celtic Women. Mijn vrouw is klassiek geschoold en bracht een collectie mee van elke denkbare dooie componist. We hebben nu voor elke stemming wat.

    By Anonymous Anoniem, at 09 juni, 2006  

  • De naam Billy Preston zei me wel wat maar kon er niet zo een melodietje van neurieën...was ook nooit echt van de Beatles...

    By Anonymous Anoniem, at 09 juni, 2006  

Een reactie posten

<< Home


 

 Subscribe in a reader