Psalmen zingen

Sex. Weer zo’n woord waarmee ik talloze nietsvermoedende surfers van het worldwideweb mijn weblog binnen lok. Met de broek op de knieën typen ze het woord in op hun zoekmachine in de hoop wat lustopwekkende plaatjes op het beeldscherm te toveren. Met behulp van de handkar wordt hun zondagavond dan toch wat minder saai dan dat ie in eerste instantie was. In dit geval komen ze even van een koude kermis thuis en vinden zichzelf terug op het weblog van een neurotische nerd die van plan is om hun gedrag even ter sprake te stellen. In de Volkskrant bijlage van afgelopen zaterdag stond namelijk een artikel over seksverslaving. Stichting de Driehoek, toevallig uit dezelfde gereformeerde hoek als waar ik oorspronkelijk vandaan kom, mocht vertellen over de hulp die ze bieden aan mensen uit christelijke kring die zichzelf het label “seksverslaafd” opgeplakt hebben. Maar wat is dat nou eigenlijk: “sexverslaafd”. Is dat de getrouwde man die vreemdgaat en wekelijks over de wallen zwerft, op zoek naar vertier? Of de familyman die s’avonds als zijn vrouw al in bed ligt nog even een uurtje gaat pornosurfen?
Chris, eenentwintig jaar en nog niet aan de vrouw, komt aan het woord in het artikel en vindt zichzelf al behoorlijk fout bezig. Hij bedriegt niemand, doet niemand kwaad met zijn belangstelling voor vrouwelijk naakt, maar dwingt zichzelf tot het zingen van liederen uit het evangelische liedboek als hij last heeft van zondige gedachten.
Eigenlijk heb ik medelijden met Chris. Hij wordt opgezadeld met een, naar mijn mening, misplaatst schuldgevoel. Is het niet de taak van de stichting om Chris te vertellen dat zijn “zondige” gedachten ergens in zijn DNA zit gebakken en dat hij kan zingen wat ie wil, maar dat zijn sexdrive daar echt niet mee verdwijnt? Zonder deze gezonde belangstelling zal hij wellicht meer geïnteresseerd blijven in zijn postzegelverzameling dan in het andere geslacht en zal hij nooit zijn huisje-boompje-beestje ideaal verwezenlijken.
Pas als je straks getrouwd ben en met je niet te stillen sexhonger je relatie in gevaar gaat brengen en je mensen pijn gaat doen, dan mag je de stichting weer bellen Chris. Dan ben je sexverslaafd. Blijf tot die tijd maar fijn die handkar gebruiken.