Bevrijdingsdag

Vrijheid. Een goede reden om de vlag uit te hangen, een feestje te vieren en biertjes te drinken op het Bevrijdingsfestival. Tenminste, dat vond ik.
Collega R. was het daar gisteren niet mee eens, toen het onderwerp ter sprake kwam. Hij ging liever picknicken, zei hij. Het bevrijdingsfestival was meer iets voor de jeugd en voor mensen die hun wilde haren nog niet helemaal kwijtgeraakt. Nakker en ik voelden ons meteen aangesproken; “Dat zijn wij!” Helaas had Nakker naast wilde haren ook een tweetal koters rond lopen en om die tussen het blowende en drinkende publiek heen te slepen ging wat te ver. Het hele feest ging voor hem dus niet door. Picknicken of bezoek aan schoonfamilie zou waarschijnlijk zijn deel zijn.
K. en ik waren gelukkig vrij, dus togen we s’middags naar het festival terrein dat groter dan ooit was. Het vernieuwde park de Weezenlanden werd dit jaar voor het eerst voor dit doel gebruikt en was dus voor de gelegenheid volgebouwd met tenten, podia en vreetschuren.
Ver voor de ingang van het festival sloten we ons aan bij de drommen bleekneuzerige gothic jongens en meisjes en lieten ons met de stroom meedrijven. K. kwam er opeens weer achter dat ze eigenlijk niet zo goed tegen grote groepen mensen kan en ik zag haar stemming met de minuut verslechteren. Toen die bijna onder vriespunt was gedaald besloot ik haar maar wat bier toe te dienen. Dat hielp. K. geraakte meteen weer in de feeststemming en ook ik genoot van alles wat er om me heen gebeurde. Helaas was ik degene die het aan het eind van de middag voor gezien hield. Die wilde haren waren wat korter dan ik gedacht had en het feit dat de podia zo dicht bij elkaar lagen dat ik alleen in opperste concentratie de drie soorten muziek uit elkaar kon houden, begon me op den duur een beetje op de zenuwen te werken. Suf gebeukt door de dreun die opeens van alle kanten vandaan leek te komen gaf ik het op. Stoere plannen om s’avonds weer terug te keren om het concert van Spinvis liet ik varen. Het was genoeg geweest. Ik had mezelf bewezen. Ik ben nog niet aan die picknick toe, zeker niet! Maar eerlijk gezegd hoor ik ook niet helemaal meer bij het hardcore festival publiek.
Thuis plofte ik neer in mijn gemakkelijke tuinstoel en trok nog maar eens een biertje open. Op de vrijheid!

Voor meer Bevrijdingsfestival foto’s : zie mijn Flickr bar