Strijd der titanen

Onze kat Tricky is eigenlijk een asociaal stuk vreten. Ze gaat alleen maar bij je zitten als ze dat zelf graag wil en dat is niet vaak. Misschien 1 keer per week en dan ook alleen maar als ik alleen in de kamer ben en op de bank zit met mijn groene dekentje over mijn knieën.
Tegenover vreemden is ze ook niet aardig. Een paar zomers geleden hadden we haar tijdens de vakantie bij mijn ouders gedropt en die hebben haar letterlijk met tuinhandschoenen vanachter de bank moeten plukken, bang dat ze waren dat ze anders een paar scherpe klauwen in hun armen zouden krijgen.
Sinds enige tijd krijgt Tricky bezoek van de rode kat van de buren, iets waar ze helemaal niet blij mee is. Al blazend rent ze op de rooie af en probeert hem met haar poten te raken, maar de visite neemt haar niet helemaal serieus en interpreteert Tricky’s aanval als een leuk dolletje. De rode kat rolt steevast op haar rug als een uitnodiging om te spelen.
K. probeert de vrede te herstellen door aan Tricky voor te doen hoe je sociaal bent tegen een andere kat. Ze aait de rooie en doet lief tegen hem.
Helaas begrijpt Tricky dit pedagogische lesje niet en kijkt met jaloerse ogen hoe deze indringer de aandacht van haar baasje weet te trekken.
Als K. weer terug naar binnen gaat wijst Tricky de visite hardhandig de deur. Niks vrienden, niks sociaal. Blijf uit mijn tuin, lijkt ze te zeggen.
Hoezeer we ook van haar houden, ze blijft een asokat. Maar wel onze asokat natuurlijk.