Binnenstebuiten

Een van de grote voordelen van mijn werk is het ontbreken van een duidelijke dresscode. Misschien is die er wel, maar tot nu toe is er nog nooit iemand over de grens gegaan waarbij er door een meerdere zou moeten worden ingegrepen. Waar die grens ligt weet niemand. Nakker is een keer in korte broek op zijn werk verschenen en ik heb op warme dagen wel eens slippers zonder sokken gedragen, maar dat was blijkbaar wel okay, want we mochten gewoon blijven.
Dus lopen de oudere en belangrijke mensen bij ons het liefst in een gekleurde trui en wij, die een trapje lager op de ladder staan, verschijnen gewoon in spijkerbroek met shirt. Nakker en ik hebben de gewoonte om commentaar te leveren op de print op het shirt van de ander. Zo vraagt Nakker steevast of ik een prettige vakantie heb gehad als ik dat blauwe longsleeve shirt draag waar modeketen “We” de kreet “Campsite National Park” op heeft gedrukt en ik informeer geïnteresseerd naar zijn cijfers als hij dat shirt aan heeft van de University van Nantucket (of zoiets).
Het meeste commentaar krijg ik als ik mijn zachtroze shirt draag van het merk Relakz. Deze textielboer heeft het in zijn hoofd gehaald om er iets in vage letters op te drukken. Iets onleesbaars en ook nog eens in het spiegelschrift, zodat ik van jan en alleman de vraag krijg of ik mijn shirt misschien achterstevoren, binnenstebuiten aan heb.
Het is dus altijd lachen bij ons op het kantoor. Debiteuren/crediteuren is er niets bij.
Wat me gisteren wel verbaasde is, dat als ik echt eens een keer een dag rondloop in een shirt dat ik per ongeluk binnenstebuiten heb aangetrokken er niemand is die er wat over zegt.
Misschien word ik stiekem wel niet serieus genomen en denken ze dat ik niet helemaal goed wijs ben. Wel mooi meegenomen is het feit dat we nu weten dat zelfs binnenstebuiten gedragen kleding op ons werk gewoon binnen de dresscode past.