Project Billy (part two)
Ai, volgens mij ben ik bezig mijn weblog te verwaarlozen en dat is allemaal de schuld van Billy. Gisteren haalde ik hem samen met vriend G. op in Duiven en dat ging niet helemaal van een leien dakje
Nadat we eerst wat goedkoop Ikea voedsel naar binnen hadden gewerkt en ons er over verbaasden dat zelfs de moten zalm daar voor een habbekrats van de hand werden gedaan besloten we de Billy’s op een karretje te laden en naar G’s busje te brengen.
G. schrok zich daarbij een hoedje, want hij was in de veronderstelling dat we 1 kast gingen halen en niet 16 verschillende onderdelen. Als hij dat had geweten had hij zijn campingspullen, die nu achterin de bus lagen, waarschijnlijk wel even thuis gelaten. Daarbij was zijn bestelwagen in de lengte niet helemaal groot genoeg om de kasten te herbergen. We hadden dus een beetje een probleem dat we oplosten door de helft van de onderdelen maar in mijn Clio te leggen. De klapperende achterklep die me de hele terugreis nogal wat zorgen baarde nam ik daarbij maar voor lief. Ik was allang blij dat de dozen onderweg niet uit de auto waren gevallen en zo voor een dramatisch ongeluk hadden gezorgd.
Thuis bleek de volgende ochtend dat Billy er niet helemaal zonder kleerscheuren was afgekomen. Of dat nu tijdens de reis was gebeurd of dat Ikea verantwoordelijk was voor de beschadigde plekjes op enkele kasten werd niet helemaal duidelijk. Wat ik wel wist was dat ik niet bereid was om voor deze schoonheidsfoutjes het hele pakket weer achter in mijn auto te laden en een nieuw exemplaar te eisen van deze Zweede meubelgigant. Misschien dat ik met wat schuurpapier en een kwastje verf de schade wel kon verhelpen.
Vandaag verbleef ik dus de hele dag in onze bibliotheek-in-aanbouw. Ik voelde me overmoedig en vond mezelf eigenlijk een fantastische kasten in elkaar draaier. Misschien kon ik me wel verhuren en hier mijn beroep van maken. Ik zou de eerste professionele Billy in elkaar draaier kunnen worden. Deze droom spatte als een zeepbel uit elkaar toen ik met een paar verkeerd geslagen spijkers Billy nog wat extra toetakelde en als toppunt Benno (de cd Billy) tegen Billy aan liet vallen. Ik blijf dus nog maar even aan het werk als assistent inkoper. Wel eentje die thuis nog even aan de gang moet met een schuurpapiertje en een kwastje verf.
Nadat we eerst wat goedkoop Ikea voedsel naar binnen hadden gewerkt en ons er over verbaasden dat zelfs de moten zalm daar voor een habbekrats van de hand werden gedaan besloten we de Billy’s op een karretje te laden en naar G’s busje te brengen.
G. schrok zich daarbij een hoedje, want hij was in de veronderstelling dat we 1 kast gingen halen en niet 16 verschillende onderdelen. Als hij dat had geweten had hij zijn campingspullen, die nu achterin de bus lagen, waarschijnlijk wel even thuis gelaten. Daarbij was zijn bestelwagen in de lengte niet helemaal groot genoeg om de kasten te herbergen. We hadden dus een beetje een probleem dat we oplosten door de helft van de onderdelen maar in mijn Clio te leggen. De klapperende achterklep die me de hele terugreis nogal wat zorgen baarde nam ik daarbij maar voor lief. Ik was allang blij dat de dozen onderweg niet uit de auto waren gevallen en zo voor een dramatisch ongeluk hadden gezorgd.
Thuis bleek de volgende ochtend dat Billy er niet helemaal zonder kleerscheuren was afgekomen. Of dat nu tijdens de reis was gebeurd of dat Ikea verantwoordelijk was voor de beschadigde plekjes op enkele kasten werd niet helemaal duidelijk. Wat ik wel wist was dat ik niet bereid was om voor deze schoonheidsfoutjes het hele pakket weer achter in mijn auto te laden en een nieuw exemplaar te eisen van deze Zweede meubelgigant. Misschien dat ik met wat schuurpapier en een kwastje verf de schade wel kon verhelpen.
Vandaag verbleef ik dus de hele dag in onze bibliotheek-in-aanbouw. Ik voelde me overmoedig en vond mezelf eigenlijk een fantastische kasten in elkaar draaier. Misschien kon ik me wel verhuren en hier mijn beroep van maken. Ik zou de eerste professionele Billy in elkaar draaier kunnen worden. Deze droom spatte als een zeepbel uit elkaar toen ik met een paar verkeerd geslagen spijkers Billy nog wat extra toetakelde en als toppunt Benno (de cd Billy) tegen Billy aan liet vallen. Ik blijf dus nog maar even aan het werk als assistent inkoper. Wel eentje die thuis nog even aan de gang moet met een schuurpapiertje en een kwastje verf.
4 Comments:
Met het bekende inbussleuteltje?
By Anoniem, at 20 mei, 2006
Herinner me nog het inrichten van ons huidige huis, ik was werkelijk een Ikea-Master.
By Anoniem, at 21 mei, 2006
Al lezende groeide mijn hoop dat je een fán-tás-tische Billy Benno (deze laatste twee woorden moet je doorgestreept zien, blogspot accepteert de betreffende tags niet) Bob de Bouwer zou blijken, maar niets is minder waar.
By Anoniem, at 21 mei, 2006
Aah...maar de inzet telt!
(En mijn moeder heeft altijd veel kleedjes bij de hand...ik dacht dat dat was ter decoratie...maar het blijkt ter verduistering te zijn...van verruïneerde plekjes enzo...)
By Anoniem, at 22 mei, 2006
Een reactie posten
<< Home