Van die t.v. series: Six Feet Under

Al weken lang staat de film “Harry un ami qui vous veut du bien” aangeprezen in mijn rubriek: Van die Films. Nu is die film echt wel de moeite waard, maar nou ook weer niet zo goed om zo lang de zijkant van mijn weblog op te sieren.
Voor deze verwaarlozing van mijn rubriekjes is eigenlijk geen goede reden aan te voeren. Okay, ik was druk bezig met Billy en had daardoor misschien wat minder tijd voor films, maar helemaal afdoende is die verklaring niet. Ik was heus geen 24 uur lang met die boekenkast bezig.
Om een of andere reden heb ik een beetje last van film moeheid. De films worden af en toe wel gehuurd, maar vallen stuk voor stuk tegen. Of dat nu aan mijzelf ligt of aan de kwaliteit van de films: ik weet het niet. Afgelopen weekend probeerde ik het nog met de documentaire Grizzly Man, van de beroemde regisseur Werner Herzog. De betreffende Grizzly man, een man die jarenlang in de nabijheid van Grizzly beren vertoefde om later door zijn bruine vrienden te worden opgegeten, was eigenlijk gewoon gek. Dat interesseerde me precies een half uur en daarna begon ik me aan hem te ergeren. Ik kan beter in mijn bibliotheek gaan zitten en wat muziek luisteren, dacht ik halverwege de film.
Wat nog wel de aandacht vasthoudt is het nieuwe seizoen van de briljante HBO tv-serie “Six Feet Under”. In no time jassen K. en ik de 13 afleveringen er door. Het is het laatste seizoen. Hierna is het afgelopen en daarmee eindigt een van de beste dramaseries die er wat mij betreft ooit op t.v. te zien is geweest. Okay, ik geef toe; the Soprano’s is ongeveer uit hetzelfde hout gesneden, maar grijpt mij nooit zo aan als Six Feet Under doet en waarom? Ik kan een verhaal gaan ophangen over eerlijk geschreven drama en geloofwaardige personages, maar om het echt te ervaren zul je toch echt zelf naar de DVD boer moeten om de box te kopen en dan begin je gewoon bij seizoen 1.