Ik voel me uitstekend!

Mijn baas staat achter me. Hij klopt me zachtjes op de rechterschouder. “Het gaat toch wel goed met je?”, vraagt hij bezorgd. Ik kijk achterom. Zijn sardonische grijns verraadt een addertje onder het gras. Het addertje blijkt eigenlijk meer een apenstaartje. In een mailtje eerder die dag had een andere afdeling naar me geïnformeerd. Via via hadden ze gehoord dat het niet zo goed met me ging. Misschien konden ze wat voor me doen.
Door deze boodschap breekt mijn klomp en hoor ik het tegelijkertijd in Keulen donderen. Waar hebben ze het in vredesnaam over? Is het sarcastisch bedoeld en ben ik wat voor ze vergeten te doen? Loop ik achter met mijn werk en is dit hun manier om even subtiel aan te geven dat het de hoogste tijd is om een keer wat aan die achterstallige probleemfacturen te doen? Of wordt mijn weblog daar soms gelezen en heeft iemand die afschrikwekkende foto van mijn bedraadde torso gezien? Okay, ik ben een dag aangesloten geweest op een hartmonitor, maar ben ondertussen ook allang gezond verklaard. Hebben ze dat misschien niet gelezen?
De rest van de dag blijft de rest van mijn collega’s toespelingen maken op mijn gezondheid en hoor ik om de tien minuten: “Het gaat toch wel goed met je?”
Dus moet ik de hele dag geconcentreerd blijven en mijn hypochondrische reflex temmen. Niets is funester voor je welbevinden dan mensen die vragen of je je wel goed voelt of zeggen dat je er wel erg bleekjes uitziet. Aan het eind van de dag sluit ik dan ook opgelucht mijn computer af en spreek voor de laatste keer mijn mantra uit: “Ik voel me uitstekend!”