Kort nieuws

1. Dacht ik in het verleden bij de naam Hercules nog aan een Griekse god, of aan een tekenfilm uit de Disney stal. Sinds gisteren is deze naam in dit huishouden synoniem aan een haspel karretje voor de tuinslang. Met de aanschaf van deze Hercules (bij de Action voor negenvijfenegentig) zoek ik nadrukkelijk naar de grenzen van mijn pas verworven burgerlijkheid. How bourgeois can you get? Tot welke hoogten kan ik dit opdrijven en wat valt er nu nog aan te schaffen om uiteindelijk gekroond te worden als Uberburger? (Kan iemand mij trouwens nog even die code geven voor de umlaut? Is wel handig, ook in verband met eventuele wedstrijdverslagen tegen die Mannschaft)

2. Vandaag werd ik bij de supermarkt geholpen door een reuzenwuppie. Ik twijfelde nog eventjes of ik nog steeds zou kunnen afrekenen in euro’s, maar dat bleek geen probleem. Persoonlijk houd ik trouwens meer van smurfen. Die smurfen namelijk altijd wat beter als je je smurf smurft.

3. K. is de laatste tijd nogal geobsedeerd door Oranje merchandise. Bij de Blokker, V&D en de Trekpleister moet ze telkens even kijken of er wat van haar gading bij ligt. Zo werd er de laatste tijd al het een en ander aangeschaft zoals een oranje boa, een oranje boerinnenkapje en een oranje pruik. Met dat laatste artikel op haar hoofd veranderde ze plotseling in een uit de kluiten gewassen Annie. (van Tomorrow, tomorrow, I love you, tomorrow, weet je wel). Ben benieuwd of dit plaatje in de toekomst nog een keer terug zal keren in een angstaanjagende koortsdroom. Verder vroeg ik me ook af of er zoiets bestaat als “teveel ingeburgerd” (ze vroeg vandaag namelijk ook of we het huis nog gingen versieren met oranje vlaggetjes)

4. Eigenlijk wilde ik vandaag nog een vlammend anti Flippo betoog gaan schrijven. Het monster van hiernaast werd vandaag namelijk door haar moeder naar binnen gelokt met de mededeling dat er friet geserveerd zou worden. In mijn jeugd zou dat beantwoord worden met een groot gejuich en tranen van geluk, maar de betreffende kleuter reageerde met het gestapo bevel: “IJS!!”. Na dit woord enkele malen vanuit de tuin naar binnen geschreeuwd te hebben, reageerde de moeder gedwee met: “Okay, maar kom je dan na je ijsje binnen om te eten?”. Hier zakte mijn broek van af en ik stond in de tuin. Stond dus mooi voor gek. Daarom besloot ik tot een vlammend betoog tegen vervelende kinderen. Maar aangezien K. deze dagen probeert om met al deze beproevingen op een Zen manier om te gaan (acknowledge and move on) liet ik het maar even zitten.