Bijzonder
Amerikanen zijn vaak vriendelijk. Schijnt in de landsaard te zitten. K. protesteerde hevig toen ik gisteren, op de fiets richting huis, beweerde dat dat kwam omdat de helft van hen een schietijzer op zak heeft. So, you dont want to piss anyone off. Leek me logisch.
K. legde de oorzaak meer bij het feit dat het gros van de inwoners van de nieuwe wereld uit Engeland afkomstig is. Een land dat een grote traditie heeft op het gebied van manieren.
Maar wat de reden ook is, de Amerikaan stoot niet graag iemand tegen het hoofd. Daarom gebruikt hij graag eufemismen. Dat valt vooral op bij interviews met politici of filmsterren. Een vraag wordt vaak gewaardeerd met de opmerking “interesting!”. Interessante vraag stel je daar! Ondertussen kijkt de betreffende persoon naar zijn persagent om te zien of-ie al weg mag.
Vandaag hoorde ik bij de Albert Heijn dat we hier in Nederland het trucje ook ontdekt hebben. Een man, die bij de kassa zijn vrouw gade sloeg terwijl ze de boodschappen in een plastic tasje probeerde te organiseren, zei tegen haar: “Wat een bijzondere manier van inpakken heb jij!”. Het nietszeggende woord was: “bijzonder”. Onthoud dit. Dit woord kan je te pas en te onpas gebruiken als je niet kan laten om ergens een opmerking te maken, maar toch buiten schot wil blijven. Alsof je vanachter een muurtje een bommetje gooit.
Eigenlijk bedoelde hij natuurlijk: “Wat zet jij die spullen schots en scheef in die tas zeg! Dat doe ik een stuk beter. Vreemd eigenlijk dat vrouwen in al die jaren dat ze boodschappen doen nog niet geleerd hebben om normaal een tas in te pakken. Doen jullie dan werkelijk alles op gevoel? Wij mannen doen pas boodschappen vanaf de jaren zeventig, toen jullie zo nodig moesten emanciperen en vanaf de eerste dag wisten wij dat de flessen rechtop moeten en de zware dingen onderop. Wat doe jij? Jij begint met de eieren. Kan je dan ook niets goed, domme doos?”
Maar de man zou wel gek zijn om zo zijn gal te spuwen, hij wil namelijk vanavond nog bij haar in bed. “Erg bijzonder, die manier van inpakken van jou”, zegt de man dus. “Ach schat”, zegt de vrouw: “dan pak jij toch nog gewoon even een doosje?”
“Wuppies erbij?”, vraagt de caissière. “Graag!”, zegt de man. “Erg bijzonder trouwens, die wuppies”
K. legde de oorzaak meer bij het feit dat het gros van de inwoners van de nieuwe wereld uit Engeland afkomstig is. Een land dat een grote traditie heeft op het gebied van manieren.
Maar wat de reden ook is, de Amerikaan stoot niet graag iemand tegen het hoofd. Daarom gebruikt hij graag eufemismen. Dat valt vooral op bij interviews met politici of filmsterren. Een vraag wordt vaak gewaardeerd met de opmerking “interesting!”. Interessante vraag stel je daar! Ondertussen kijkt de betreffende persoon naar zijn persagent om te zien of-ie al weg mag.
Vandaag hoorde ik bij de Albert Heijn dat we hier in Nederland het trucje ook ontdekt hebben. Een man, die bij de kassa zijn vrouw gade sloeg terwijl ze de boodschappen in een plastic tasje probeerde te organiseren, zei tegen haar: “Wat een bijzondere manier van inpakken heb jij!”. Het nietszeggende woord was: “bijzonder”. Onthoud dit. Dit woord kan je te pas en te onpas gebruiken als je niet kan laten om ergens een opmerking te maken, maar toch buiten schot wil blijven. Alsof je vanachter een muurtje een bommetje gooit.
Eigenlijk bedoelde hij natuurlijk: “Wat zet jij die spullen schots en scheef in die tas zeg! Dat doe ik een stuk beter. Vreemd eigenlijk dat vrouwen in al die jaren dat ze boodschappen doen nog niet geleerd hebben om normaal een tas in te pakken. Doen jullie dan werkelijk alles op gevoel? Wij mannen doen pas boodschappen vanaf de jaren zeventig, toen jullie zo nodig moesten emanciperen en vanaf de eerste dag wisten wij dat de flessen rechtop moeten en de zware dingen onderop. Wat doe jij? Jij begint met de eieren. Kan je dan ook niets goed, domme doos?”
Maar de man zou wel gek zijn om zo zijn gal te spuwen, hij wil namelijk vanavond nog bij haar in bed. “Erg bijzonder, die manier van inpakken van jou”, zegt de man dus. “Ach schat”, zegt de vrouw: “dan pak jij toch nog gewoon even een doosje?”
“Wuppies erbij?”, vraagt de caissière. “Graag!”, zegt de man. “Erg bijzonder trouwens, die wuppies”
11 Comments:
waarop zij 's avonds zegt, schat wat hebben we toch bijzonder seks ;-)
By Paola, at 17 juni, 2006
Bijzonder stukje, dit!
By Anoniem, at 18 juni, 2006
Hmmm, lag er in al die keren dat hij tegen mij zei dat ik een bijzondere vrouw was, geen compliment besloten? Dat werpt toch een ander licht op de zaak.
By Anoniem, at 18 juni, 2006
Ja, bijzonder leuk kan dan weer wel. Of bijzonder scheef. Of bijzonder lekker. Maar bijzonder... en dan niets, dat is gevaarlijk.
Gewoon een bijzonder woord, dat bijzonder.
By Anoniem, at 18 juni, 2006
ja die cassiere kijkt wel uit om zich er mee te bemoeien
de weet al lang wat bijzonder betekent!
By Zeppo, at 18 juni, 2006
Bijzonder. Dat ga ik onthouden als ik overleg met grijze, saaie bazen heb!
By moi, at 19 juni, 2006
Goh, bijzondere rok heb je aan...
By Anoniem, at 19 juni, 2006
Ga ik direct uitproberen. Volgens mij zijn Amerikanen zo beleefd en vriendelijk omdat het ze eigenlijk geen reet kan schelen wie je bent en wat je doet en zegt. Ze zijn zeer oppervlakkig en je zo weer vergeten.
By Anoniem, at 19 juni, 2006
Apart, dat is er ook zo één...heel apart!
By Anoniem, at 19 juni, 2006
Ik kom om in die wuppies... elke keer hebben de kinderen weer zo'n ding gescoord.
By Anoniem, at 20 juni, 2006
Ha ha, heel herkenbaar! Alsof die vrouw niet doorheeft wat die man probeert te zeggen trouwens!
By Anoniem, at 21 juni, 2006
Een reactie posten
<< Home