Blender-fun

Achtentwintig graden, geeft de huisthermostaat aan en het is al 6 uur geweest.
De lamlendigheid slaat toe. Voor sporten is het nog te warm, zelfs een stevige wandeling zou het zweet tappelings langs mijn lichaam naar beneden doen stromen. De zaterdageditie van de krant heb ik uit en de dagelijkse Tour de France etappe is al verreden. Wat zal ik eens doen? Ontelbare mogelijkheden zijn beschikbaar, maar voor de meesten daarvan is het te warm.
Volgens mij is het tijd voor wat blender-fun. De blender, die we enige jaren geleden aanschaften is een van die aankopen geweest die z’n geld dubbel en dwars waard is geweest.
Zo gooien we dit apparaat regelmatig voor de helft vol met ijsblokjes. Daarna vullen we de rest bij met vanille soja melk. Een drank van het merk Alpro, die er uit ziet alsof iemand natte stukken karton heeft lopen uitwringen, maar die toch heel smakelijk is en ook nog eens goed is voor je cholesterol (vraag maar aan Floortje Dessing). Als finishing touch voegen we daarbij de inhoud van een zakje icecoffee, een poeder dat schijnbaar alleen te verkrijgen is bij de Xenos en waarvan we destijds dus maar een jaarvoorraad hebben ingekocht, bang dat we waren dat dit product slechts tijdelijk in voorraad zou zijn. En dan komt het moment supreme. We slingeren het kreng op standje twee en fabriceren zo een schuimende en verfrissende icecoffee drank.
Maar vandaag heb ik geen zin in icecoffee. Aangestoken door de culinaire inventiviteit van de kok van hotel de Wereld, gooi ik mijn blender vol met fruit: banaan, meloen, mango en aardbeien. Wat zal ik daar eens aan toevoegen? Als ik onze zilvergrijze koelkast open doe, zie ik een pak magere yoghurt staan. Een product dat vroeger bij ons thuis nog wel eens werd opgekalefaterd met wat Roosvicee en een beschuitje, maar dat, ondanks deze toevoegingen op de populariteitslijst van toetjes toch strak onderaan blijft staan.
Daarom besluit ik dat ik deze yoghurt niet zal laten eindigen als kleurloos toetje. Ik zal dit zure waterige product voor één keer laten schitteren en giet het bovenop het fruit in de blender. Daar voegt het zich samen met het sap en pulp van het fruit en vormt het een schuimende zachtroze shake die zo lekker is dat ik mijn baan zou moeten opgeven om me volledig te wijden aan het verkopen van deze fruitshake op feesten en braderieën.
(Gelukkig is de ondernemer in mij een ondergeschoven kindje en een zwak klein mannetje, die niet begrijpt dat dit een grapje is en die nu al moord en brand staat te schreeuwen dat het idee niet haalbaar is en dat ik zulke leuke collega’s heb dat ik wel gek zou zijn om die in te wisselen voor een onzekere carrière als fruitshake verkoper).