Testosteron

Ik lees al een tijdje dit blog van Abdel Kader Benali. Hij zit op dit moment in Libanon en doet verslag van de waanzin van de oorlog die daar woedt. Eigenlijk wilde ik daar al een tijdje een stukje over schrijven, want op een bepaalde manier raakt het lot van die mensen me. Zoveel mensen worden daar een oorlog ingesleept waar ze eigenlijk niets mee te maken hebben. Maar wat heb ik nog toe te voegen aan een conflict waar al zoveel over geschreven is en dat zo ingewikkeld is dat niemand het lijkt op te kunnen lossen? Uiteindelijk voel ik me nog net zo als in HAVO 4, waar mijn klasgenoot Wouter Kurpershoek zijn talenten voor de journalistiek al tentoonspreidde door een onderbouwde mening te hebben over de meest uiteenlopende onderwerpen, maar waar ik niet verder kwam dan dingen te denken als: “waarom stoppen ze niet gewoon met schieten?” of “War (oomph) what is it good for? (say it again!) en “Why, tell me why, can’t we live together?”
Uiteindelijk lijkt dit conflict, net als veel andere conflicten, terug te voeren te zijn op het zwart/witte denken van de verschillende religies en masculiene gevoelens als eer en wraak. We leven in een wereld die op dit moment geregeerd lijkt te worden door hardliners in plaats van bruggenbouwers. Een dodelijke mix van Bush, Sharon (nu Olmert), Hamas in Palestina en een gevaarlijke gek als Mahmoud Ahmadinejad, de president van Iran, die het in zijn hoofd haalt om de holocaust te ontkennen. Ze zorgen alleen maar voor ellende en halen het slechtste in de mens naar boven. Deze leiders, die praten over wraak en eergevoelens en die zeggen dat wie niet voor hen is, tegen hen is, lijken een teveel aan testosteron in hun bloedbaan hebben. Hun blik lijkt gefocust te zijn op strijd en winnen en daarbij willen ze zonodig over lijken te gaan. Wereldleiders bij wie de hormoonhuishouding zodanig is verstoord dienen net als Floyd Landis gediskwalificeerd te worden. Haal ze uit de tour! Als je de deur naar oplossingen, verblind door eergevoelens en wraak meteen al dicht gooit, moet je naar huis worden gestuurd. Je mag niet meer meedoen. Laat een ander het dan maar oplossen. Toch?