zaterdag, september 02, 2006

Vliegangst , deel 8: hypnose

“O ja”, zei M, mijn vliegangst-therapeut, aan het eind van de vorige sessie, “ik geef je nog wat huiswerk mee” en gaf mij een cd’tje met het welbekende Valk logo er op. “Hier staan wat ontspanningsoefeningen op. De eerste of de tweede moet je dagelijks doen en de derde oefening op elke derde dag”. “Prima”, zei ik en was bijna verbaasd dat ik voor dit lesmateriaal eens een keer mijn portemonnee niet hoefde te trekken.
Thuis bleek de eerste oefening een mij, van de sosjale akademie welbekende oefening, waarbij je je spieren beurtelings moest spannen en ontspannen om op het eind in de ultiem relaxte zoutzak toestand te geraken.
Geen probleem dus. Ik hing de helft van mijn leven al als een zoutzak op de bank, dus om daaraan vooraf wat met mijn spieren te rollen was een stukje taart voor mij.
De derde oefening gaf me wat meer problemen. De engelstalige meneer die de oefening op de cd introduceerde, legde uit dat het hier ging om een soort zelfhypnose waarin je door middel van “sublimal messages” je onderbewuste wat positieve dingen probeert aan te leren. Nu associeer ik hypnose vooral met schimmige figuren, de Rasta Rostelli’s die voor een publiek onschuldige mensen te kakken zetten door ze te laten kakelen als een kip en “sublimal messages” kende ik vooral van satan aanbiddende metalbands die ingewikkelde achteruitdraai technieken hanteren om onbevlekte tienerzieltjes te bezoedelen. Dat laatste heb ik trouwens nooit op waarheid kunnen controleren, ondanks die avonden die ik met een jeugdvriend doorbracht met het handmatig terugdraaien van zijn metal plaatjes, op zoek naar het bewijs.
Controlfreak als ik in dit opzicht ben, stond ik dus niet echt te trappelen om mijn vliegangstige ziel bloot te stellen aan deze dubieuze praktijken. K. wel. Die rende meteen naar boven met de c.d. “Als jij het niet wil doen, dan doe ik het wel”, zei ze, dol op dit soort experimentele praktijken.
Drie kwartier later kwam ze naar beneden en kakelde niet minder dan normaal.
Dus luisterde ik gisteren drie kwartier naar de bemoedigende boodschappen van de engelse meneer. Wel met de ogen open en volledig bij mijn positieven. Diep in hypnose komt de volgende keer wel.

2 Comments:

  • Mijn eerste verborgen boodschap bij het achteruit draaien van lp's (sorry papa, voor je naalden) is in Led Zeppelin's "Stairway to Heaven waarin "Here's to my sweet Satan" te horen zou zijn. Pink Floyd heeft op de cd "The Wall" in het nummer "Empty Spaces" ook al zoiets staan waarbij je de felicitaties krijgt dat je de boodschap al hebt gevonden. Of de verborgen boodschap "I killed Paul" in "Strawberry fiels" (dacht ik) van the Beatles is een fraaie welke menig specialist uren hoofdpijn heeft bezorgd.

    Al met al niet de minste nummers om op een druilerige zondagmiddag te beluisteren op verborgen boodschappen. Ogen dicht, ademhaling regelen en je in trance laten meeslepen in de hypnose van de muziek...

    Helpt je alleen niet bij je vliegangst, sorry !

    By Blogger Pino-2008, at 03 september, 2006  

  • Hielp het, of had je toch echt je ogen moeten dichtdoen? Ik heb een hekel aan 'meditatie' oefeningen waarbij je je ogen dicht moet doen. Van die oefeningen die je tijdens vaardighedentrainingen krijg. Ik weiger er dan ook aan mee te doen. Zie er het nut niet van in.

    By Anonymous Anoniem, at 03 september, 2006  

Een reactie posten

<< Home


 

 Subscribe in a reader