Voorsprong weer kwijt

“Ga nu maar een stukje schrijven op je weblog en zeg maar even wat voor een fantastische girlfriend je hebt”, grapte K. vanmiddag, toen we samen van ons werk naar huis reden.
Nadat ik haar gisteren, op Valentijnsdag, had verrast met een nieuw trendy horloge, stond ik dik op punten voor. K. was daardoor wat in paniek geraakt, want zij was in de veronderstelling dat we dit jaar geen cadeautjes zouden geven. Ik, die na vijf jaar in deze relatie heb gefunctioneerd het klappen van de zweep wel ken, wist dat ik zeker zou worden afgerekend op het feit dat ik niet aan haar gedacht. Twee jaar geleden was het er namelijk een keer niet van gekomen en dat heb ik maanden daarna nog moeten horen. Dus “geen cadeautje” was behoorlijk “out of the question”. Daarom deed ik dus wat ik als liefhebbende vriend moest doen en kocht iets leuks voor haar.
Toen het horloge was uitgepakt en het allemaal in goede aarde viel, begon K. zich een beetje schuldig te voelen en ging daarom gisteren na werktijd toch nog even de stad in om te kijken of ze wat leuks voor me kon vinden. De verhoudingen in onze relatie waren door het mosgroene horloge toch een beetje scheef getrokken, in het voordeel van mij en dat moest voorkomen worden.
Helaas keerde ze onverrichter zake huiswaarts en baalde daar behoorlijk van. Ze kon bijna niet ophouden om te vertellen hoe vervelend ze het vond en vroeg elke twee minuten: “vind je het echt niet erg?” En eerlijk gezegd vond ik het helemaal niet erg, al kon ik haar daarvan moeilijk overtuigen. Ik verheugde me wel op een heel jaar puntenvoorsprong. Bij elk klein ruzietje of meningsverschil zou ik kunnen verwijzen naar dit glorieuze moment. Ik zou een heel jaar mijn zin kunnen krijgen door te refereren naar het Valentijn moment.
Totdat K. vanmiddag besloot om me toch nog iets leuks te geven: haar I-pod Shuffle! Die had ze vandaag op haar werk gekregen wegens het feit dat ze zich maanden lang af had moeten beulen voor een bepaald project. Ik wist hoe fantastisch ze deze I-pods vind en toch gaf ze hem aan mij. Ik kreeg er bijna een brok van in mijn keel.