Rondje Cultuur 3

Medicijnman of: het getekende leven van Michiel van de Pol – Michiel van de Pol

Afgelopen zaterdag moesten we weer de stad in. K. heeft sinds een aantal weken de gewoonte om op zaterdag even het centrum van Zwolle in te gaan. Nu doe ik op zaterdag geen boodschappen meer, die doe ik tegenwoordig op donderdag of vrijdagavond, maar ik wil altijd wel even de zaterdageditie van de Volkskrant hebben. Daarom protesteer ik meestal maar niet te hard, al staat het gedrang in de smalle straatjes van de binnenstad me altijd wel tegen. Toch was ik dit keer wel blij dat ik even mee gegaan was, want bij de Slegte vond ik een exemplaar van dit stripboek in de ramsj.
Michiel van de Pol, schrijver en tekenaar van autobiografische strips (klik: hier, hier en hier) publiceert altijd in de Zone 5300, een stripmagazine waar ik op geabonneerd ben. In het begin kon hij me eigenlijk niet zo boeien. Zijn slecht getekende plaatjes werkten in de eerste instantie wat ergernis op en al lezende was het vaak niet helemaal duidelijk of de plaatjes nu linksom of rechtsom gingen, zodat je af en toe nogal in de war raakte met de leesrichting.
Toch is zijn autobiografische vertelstijl best uniek te noemen en bij het lezen van dit stripboek schoot ik af en toe onwillekeurig in de lach (zie plaatje van zijn vrouw bezig met de bevalling van zijn tweede kind). Eenmaal begonnen in het boek kon ik het niet meer neerleggen. Niet dat ik het nu zo’n meesterwerk vind, maar het is een beetje als het lezen van een weblog. Allerdaagse situaties kunnen, mits goed verteld, erg entertaining zijn.

De Avonden (deel 3 en 4) – Gerard Reve/Dick Matena

Toen ik voorstelde om ons dan ook nog maar even in het gedrang van het winkelend publiek van de V&D te werpen, vond ik daar tot mijn blijde verrassing deel 3 en 4 van de verstripte editie van De Avonden. Een paar jaar geleden kocht ik deel 1 al eens en was eigenlijk van plan geweest om de volgende delen er ook gewoon bij te kopen. Dat was er, mede door de nogal pittige prijs van 20 euro, nooit meer van gekomen. Maar nu lagen ze er voor 7,50 per stuk! Even meepikken dus. Het enige probleem wat ik nu had, was dat ik deel 2 nog ergens op de kop moet zien te tikken. Die zal ik er dus voor de volle prijs bij moeten kopen.
Voor de echte literatuurliefhebber zal het verstrippen van de Avonden wel net zoiets zijn als vloeken in de kerk, maar als zo’n boek dan toch wordt omgezet in een stripverhaal kan dat maar het beste gebeuren door een tekenaar van het kaliber van Dick Matena.Afgelopen kerst kwam hij met de getekende versie van A Christmas Carol, waarin Scrooge wel erg op Gerrit Komrij lijkt. Zijn volgende project schijnt Kort Amerikaans te zijn, van Jan Wolkers.

Extreem luid en ongelooflijk dichtbij – Jonathan Safran Foer

Na het zien van een interview met deze schrijver in het programma Wintergasten kocht K. meteen zijn nieuwste boek. Het gesprek met de schrijver had haar belangstelling gewekt voor zijn nieuwste werk, hoewel ze “Alles is verlicht” eigenlijk niet zo fantastisch vond. Eenmaal begonnen in het boek kon ze het niet meer neerleggen. Toen ze het boek uit had, verzuchtte ze dat dit toch wel het beste boek was dat ze in de afgelopen 5 jaar gelezen had. Daarom stond ze er op dat ik het ook zou lezen. Nu heb ik de vervelende karaktertrek dat ik eigenlijk zelf de eerste wil zijn die een goed boek of een goede cd “ontdekt”. Het is dan alsof het een beetje mijn bezit en mijn uitvinding is geworden. Vervolgens probeer de betreffende muziek, film of boek tot vervelens toe bij mijn vrienden en kennissen te “pluggen” (zie rubrieken “van die films en van die liedjes”). Mijn vriend G. heeft me er al meerder malen fijntjes op gewezen dat dit eigenlijk een van mijn minder leuke kanten is.
Omdat me toch wat wil aantrekken van opbouwende kritiek, kocht ik zaterdag het betreffende boek van Jonathan Safran Foer. Ik ben er inmiddels ook in begonnen. De verwachtingen van K. zijn hooggespannen. Af en toe vraagt ze “waarom lach je niet? Ik moest op die pagina juist heel hard lachten”. Ik hoop dus met alle macht dat ik het boek goed vind en na veertig pagina’s moet ik toegeven dat het me inderdaad boeit. Wordt waarschijnlijk vervolgd.