Mormonen in Assendorp

Een keer in de zoveel tijd staan ze weer voor je deur. Jehova’s getuigen. Herkenbaar aan hun behoudende kledingstijl en de grote lederen schoudertas. Ze stellen me voor hetzelfde dilemma als telemarketeers doen; poeier ik ze af of sla ik beleefd hun uitnodiging voor een gesprek af. Bij de getuigen van Jehova, in tegenstelling tot de telefonische verkopers, neig ik vaak naar het laatste. Zoveel masochisme door deur na deur afgewezen, beschimpt en bespot te worden, dat dwingt bijna een soort bewondering af.
Vervelender wordt het als je niet thuis, maar gewoon op straat word lastiggevallen. Jaren geleden werd ik op weg naar huis, ingehaald door een andere fietser. Hij ging me niet voorbij, maar bleef naast me fietsen om me de blijde boodschap, van evangeliegemeente de Deur, te verkondigen. De leden van deze kerk zijn, wat evangeliseren betreft, berucht in Zwolle. Jarenlang teisterden ze de Diezerpromenade (de belangrijkste winkelstraat in Zwolle) en gedroegen zich als een soort super Jehova getuigen. Deze mensen namen geen genoegen met een simpel: “nee, ik ben niet geïnteresseerd” en uiteindelijk moest je ze als een vervelende insect van je wegslaan.
Gisteren was het weer raak. Geen Jehova’s getuigen, geen Deur-drammers maar Mormonen. Terwijl ik tijdens mijn lunch pauze, in Assendorp, op zoek was naar ontbrekende electriciteits huisjes (zie Flickr balk) werd ik aangehouden door twee, strak in het pak gestoken jongens.
Ze zagen er uit alsof ze, pas afgestudeerd aan een missionaris school in Utah, van de een op de andere dag in Zwolle waren gedropt. Zwolle, of all places! Arme jongens. Ze keken wat angstig uit hun ogen. Waarschijnlijk hadden ze hun carrière als missionaris wat anders voorgesteld en verwacht dat ze ergens aan de Franse Riviera zieltjes mochten winnen. Nu zagen ze eruit als aliens in een pak, verdwaald in een wijk waar het driedelige pak alleen bij bruiloften en begrafenissen uit de kast wordt gehaald.
Ik kreeg bijna een beetje medelijden met ze en zo beschaafd mogelijk wimpelde ik ze af.

K. mailde me later nog wat interessante weetjes over de mormonen. Van de veelwijverij in bepaalde mormoonse sektes was ik al op de hoogte, maar van het speciale "sacred underwear" wat ze moeten dragen had ik nog nooit gehoord.(met speciale “nipple covers”)