Waslijn

Vandaag viel de eerste kerstkaart in de bus. Van Bee Ze was ons net even voor geweest. Wij hadden namelijk afgelopen week al de nodige kerstkaarten ingeslagen, omdat die op tijd bij K’s familie moesten aankomen, daar aan de andere kant van de oceaan. Maar de eersten zouden we zo niet meer worden. En bedankt Bee (knipoog)
De kaart zelf veroorzaakte een enthousiaste reactie bij K. “Nu kunnen we onze kerstkaartenwaslijn gebruiken, die we een paar weken geleden bij de Kruidvat hebben gekocht!”. Ze voegde de daad bij het woord en stortte zich op de zorgvuldig ingepakte kerstwaslijn. Nadat het enkele minuten stil was in de keuken, waar het uitpakwerk zich afspeelde, kreeg ik voor de tweede keer in deze adventstijd een kluwen kerstdraad in mijn schoot geworpen. (zie afbeelding). “Kan jij dit uit elkaar krijgen?”, vroeg ze. K. was blijkbaar een beetje ongeduldig geweest met het uitpakken en had het koord niet vlekkeloos van het kartonnetje gekregen.
Hiermee zijn de kerstdagen dit jaar definitief uitgeroepen tot puzzeltijd.
(Het duurde precies een half uur om te kluwen te ontwarren, waarop K. de hele waslijn beoordeelde als “lelijk en onbruikbaar”) (zucht)