Nu
Plaats een groep mensen zonder eten op een onbewoond eiland en ik kijk er naar. “Expeditie Robinson” of “Terra Incognita”, mij maakt het niet uit, ik voel me door beide t.v. programma's meer dan gemiddeld ge-entertaind. Jammer dat die finale shows zo saai zijn. Doordat de makers je willen laten stemmen op degene waarvan jij vind dat-ie moet winnen, eindigt het allemaal in een soort anti climax en de hele show verwaterd opeens tot een vervelend belspelletje.
Het enige wat nog leuk is, is dat de deelnemers kunnen terugblikken op hun tijd, vol ontberingen, op het eiland. Terra Incognita deelneemster Agnes (omgevingspsychologe in haar dagelijks leven) liet in het finale-programma even een diagnose los op finalist Gianni. Ze had niets dan lovende woorden over voor haar eilandgenoot. Gianni had volgens haar de gave dat hij doorlopend in het “nu” leefde. Hij stond relaxed in het leven, oordeelde niet over anderen en maakte zich weinig zorgen om het verleden en de toekomst. Dat was volgens Agnes een tamelijk unieke karaktereigenschap.
Wel een karaktereigenschap die je moet koesteren als je die hebt, volgens mij. Nu ik qua leeftijd bijna “over the hill” ben, krijg ik het idee dat ik geen tijd meer moet verliezen aan doemdenken en aan tobben over allerlei vervelende dingen die er kunnen gebeuren met mezelf of met naaste vrienden of familieleden. Ik moet ook in het “nu” leven, net als Gianni! Maar het is moeilijk om je bewust te zijn van elk moment in je leven en er ten volle van te genieten. Zo had ik gisteren, op mijn werk, een dipje. Wel een gebruikelijk dipje. Eentje die elke werkdag weer terugkeert. Tegen een uur of 3 heb ik het namelijk altijd wel een beetje gezien daar en verlang ik ernaar om naar huis te gaan. Maar met deze houding verlies ik elke dag twee kostbare uren, waarin ik niet echt geniet van mijn leven. Twee uur per dag die ik eigenlijk zo snel mogelijk achter de rug zou willen hebben. Hoe kan ik om 3 uur s’middags in het “nu” leven en niet in de nabije toekomst waar de vrijheid lonkt en mijn gezellige huisje wacht?
Ik wil dat twaalfde deel van de dag terug. Het gedeelte dat ik nu weggooi door te verlangen naar twee uur later. Hoe kan ik dit doen? Ik heb er nog geen antwoord op.
Het enige wat nog leuk is, is dat de deelnemers kunnen terugblikken op hun tijd, vol ontberingen, op het eiland. Terra Incognita deelneemster Agnes (omgevingspsychologe in haar dagelijks leven) liet in het finale-programma even een diagnose los op finalist Gianni. Ze had niets dan lovende woorden over voor haar eilandgenoot. Gianni had volgens haar de gave dat hij doorlopend in het “nu” leefde. Hij stond relaxed in het leven, oordeelde niet over anderen en maakte zich weinig zorgen om het verleden en de toekomst. Dat was volgens Agnes een tamelijk unieke karaktereigenschap.
Wel een karaktereigenschap die je moet koesteren als je die hebt, volgens mij. Nu ik qua leeftijd bijna “over the hill” ben, krijg ik het idee dat ik geen tijd meer moet verliezen aan doemdenken en aan tobben over allerlei vervelende dingen die er kunnen gebeuren met mezelf of met naaste vrienden of familieleden. Ik moet ook in het “nu” leven, net als Gianni! Maar het is moeilijk om je bewust te zijn van elk moment in je leven en er ten volle van te genieten. Zo had ik gisteren, op mijn werk, een dipje. Wel een gebruikelijk dipje. Eentje die elke werkdag weer terugkeert. Tegen een uur of 3 heb ik het namelijk altijd wel een beetje gezien daar en verlang ik ernaar om naar huis te gaan. Maar met deze houding verlies ik elke dag twee kostbare uren, waarin ik niet echt geniet van mijn leven. Twee uur per dag die ik eigenlijk zo snel mogelijk achter de rug zou willen hebben. Hoe kan ik om 3 uur s’middags in het “nu” leven en niet in de nabije toekomst waar de vrijheid lonkt en mijn gezellige huisje wacht?
Ik wil dat twaalfde deel van de dag terug. Het gedeelte dat ik nu weggooi door te verlangen naar twee uur later. Hoe kan ik dit doen? Ik heb er nog geen antwoord op.
7 Comments:
ATV?
By Anoniem, at 02 december, 2005
Of twee uur eerder beginnen?
By Anoniem, at 02 december, 2005
Liever Langzaam Leven
Rust en balans voor alledag
Richard Carlson & Jospeh Bailey,
ISBN 90-245-4837-3
By Anoniem, at 02 december, 2005
Weet je wat, we nemen gewoon een spelletje mee. Ik stel voor een lekker rustig gezelschapsspel. Wat dacht je van risk?
By Anoniem, at 04 december, 2005
Lijkt me wel wat!
By ary, at 04 december, 2005
2 uur per dag maar ! bofkont !
Je zult maar kindslaaf zijn of iets dergelijks.. Count your blessings :) Lucky Ary !
By Anoniem, at 04 december, 2005
Kopje Cup-a-soup?
By Anoniem, at 05 december, 2005
Een reactie posten
<< Home