Bedankt!

De gebeurtenissen rond Thanksgiving vertrekken zich al 5 jaar lang volgens hetzelfde stramien. Op een of andere manier lukt het ons maar niet om dit stramien te doorbreken en te vervangen door een betere manier om dit feest te vieren.
Het vervelende is dat we er ons elk jaar weer door laten overvallen. In de reeks feesten die in dit Amerikaans/Nederlandse gezin aan het eind van het jaar de revue passeren (Halloween, Thanksgiving, mijn verjaardag, Sinterklaas, Kerst en Nieuwjaar) dreigt Thanksgiving al jaren af te vallen, wegens het feit dat het midden in de week valt en dat er simpelweg te veel feesten zijn om menselijkerwijs te kunnen vieren.
We nemen ons dus steeds voor om wel iets lekkers te eten, maar het niet al te gek te maken. Een soort Thanksgiving-light dus. Maar als het puntje bij paaltje komt en de bewuste donderdag zich aandient vindt K. toch dat alle registers moeten worden opengetrokken. Niks “Thanksgiving light”. Thanksgiving op een laag pitje, het idee alleen al! Dat is bijna heiligschennis! K.’s familieleden hebben namelijk ondertussen hun Thanksgiving plannen al doorgemaild, de maat van de kalkoen (extra-extra-large) is daar bekend, evenals de bijgerechten. Daardoor vindt K. dat ze niet meer kan achterblijven en duikt ze de keuken in, om aan een lange kooksessie te beginne. We zullen dankzeggen, of we willen of niet.
Om half 8 s’avonds moet ik dus, na het normale boodschappen doen voor de komende week, weer terug naar de Albert Heyn, omdat ik zo stom ben geweest de kalkoenfilet en de feta kaas te vergeten. Mijn stemming zakt richting vriespunt.
Met het zweet op haar voorhoofd fabriceert K. dan toch twee overheerlijke platgeslagen en opgerolde kalkoenfilets met pesto en feta kaas. In alle consternatie vallen die ook nog even op de grond, zodat K. op haar knieën moet om de kalkoen van het laminaat te schrapen.
Met de adrenaline, gierend door onze aderen, zitten we dan toch aan een mooi gedekte tafel en het dankzeggen gaat nu vanzelf. Dankbaar ben ik, voor onze gezondheid, voor het feit dat we allebei een baan hebben, maar vooral voor het feit dat dit helse oordeel, dat Thanksgiving heet, nu bijna achter de rug is.
Volgend jaar dan toch maar een dag vrij nemen op de laatste donderdag van November?