The assassination of Richard Nixon

“Dit is volgens mij niet echt iets voor jou”, zegt K. terwijl de openingscredits van de film die we zouden gaan kijken al over het t.v.-scherm rollen. Politiek als thema is meer K’s pakkie aan, dus bereid ik me voor op de derde waardeloze film op een rij. "A love song for Bobbie Long (met een slecht gecaste John Travolta)en "The upside of Anger" (met een slecht gecaste Kevin Costner)werden de afgelopen dagen gewogen en te licht bevonden.
Gelukkig pakt het iets anders uit. “The Assassination of Richard Nixon” mag dan zijdelings wel een politiek thema hebben, maar eigenlijk gaat de film over de teleurstellingen van een man die de mislukkingen in zijn leven projecteert op Richard Nixon, de president die op dat moment aan de macht is in Amerika en die in de ogen van Sam Bicke(een uitstekende rol van Sean Penn) het levende bewijs is dat je blijkbaar een bedrieger moet zijn om het te maken in het leven. Als hij zijn zakelijke plannen op niets ziet uitlopen, omdat de regering hem geen lening wil geven (volgens Sam omdat zijn zakenpartner zwart is) en als zijn vrouw hem de echtscheidingspapieren stuurt, besluit Sam Bicke dat Nixon dood moet. Dat dit plan mislukt mag duidelijk zijn, voor diegenen die wel eens een geschiedenisboek hebben ingekeken.
Het ontbreken van een verrassend plot doet echter niets af aan de kwaliteit van de film.
“Dit is dus hoe je moet acteren”, wrijf ik K. nog even in, met wie ik de afgelopen dagen een uitzichtloze discussie heb over de vraag of Tom Cruise nou wel of niet een goede acteur is.
Natuurlijk sputtert K. nog een beetje tegen.