Liedje van de week

"Je bent toch geen wijf!". Zomaar een reactie die je als man kan krijgen als je vertelt dat je van kantklossen houd, de Viva leest of “the O.C.” kijkt. Die eerste twee dingen boeien me niet zo, maar dat laatste doe ik wel. Vanavond was het weer dikke crisis in de O.C.. Trey, de halfcriminele broer van Ryan, had zich in de vorige aflevering, zoals ze het eufemistisch uitdrukten, opgedrongen aan Marissa, de “love interest” van Ryan. Hij had daarbij nogal wat geweld gebruikt, wat Marissa niet echt op prijs stelde. Ryan, die in het verleden al erg veel shit van Trey had moeten pikken, gaat daardoor in deze aflevering helemaal over de rooie en begint Trey af te rossen. Als de kansen zich opeens keren en Trey op het punt staat de schedel van Ryan in te slaan klinkt er een schot, uit het schietijzer dat Trey altijd op de bank heeft liggen. Het is Marissa die het leven van haar vriendje redt. Met ontzetting in haar ogen laat ze het pistool zakken, terwijl Trey bebloed in elkaar zakt. Op dat moment zet dit liedje in.
Kippenvel.